จาริกธรรมในอเมริกา
(ตอนที่ ๔๑)
สังคมน่าอยู่เพราะทำประโยชน์
โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย
ความรับผิดชั่วดีเป็นคุณสมบัติของคนดี ไม่เอารัดเอาเปรียบใคร ไม่พูดเอาแต่ได้ เอาดีใส่ตนคนอื่นผิดหมดไม่ดี นิสัยของคนพาลหาเรื่อง
คุณประโยชน์ที่เราทำ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งเล็กๆ น้อยๆ หรือสิ่งใหญ่ ที่ทำให้แก่คนส่วนมาก ก็ถือว่าดีมีประโยชน์ที่เราได้ทำเสียสละแรงกายและแรงใจทำในสิ่งที่ดี สร้างความสุขให้กับคนอื่น
เมื่อเราได้ทำในสิ่งที่ใจปรารถนา และยังเป็นสิ่งที่มีคุณค่ากับใครอีกหลายคน ยิ่งเห็นสิ่งที่เราทำให้หรือมอบสิ่งของให้แล้ว เพียงแค่เขายิ้มด้วยความจริงใจ ความสุขก็เติมเปี่ยมภายในจิตใจของผู้ให้แล้ว
ผู้ที่มีจิตอาสาทำคุณประโยชน์ในประเทศไทยมีมากมาย เช่น ดาบวิชัย ปลูกต้นไม้ และครูเชาว์ สอนนักเรียนที่อยากไร้ เป็นต้น
วันนี้ตัวเราทำประโยชน์อะไรบ้างหรือยัง
มีพระอาจารย์รูปหนึ่ง ท่านได้หยิบยกคำสอนของพระพุทธองค์ขึ้นมาสอนญาติโยม เนื่องด้วยงานทำบุญอุทิศหาญาติ เกี่ยวกับการทำประโยชน์มีอะไรบ้าง
ท่านกล่าวว่า ทำประโยชน์ตนไม่ได้ ก็ให้ทำประโยชน์แก่คนอื่น หากทำประโยชน์ตนและคนอื่นไม่ได้ ก็ไม่ให้ทำความชั่ว
ก็น่าคิดตามด้วยอย่างยิ่ง
๑. ทำประโยชน์ตนก่อน ช่วยตนเองก่อน ให้พละกำลังทุนทรัพย์ที่เหลือ แล้วค่อยช่วยเหลือคนอื่น
หากเราไม่มีพละกำลัง และทุนทรัพย์ไม่พอ ก็ไม่สามารถช่วยเขาได้เต็มที่ หรือช่วยแล้วตนเองไม่รอดก็แย่ จะต้องรู้จักตนเอง พึ่งตนเองให้ได้ก่อน หรือช่วยได้เท่าที่ช่วยได้ ตามกำลังสติปัญญาของตนเอง
๒.ทำประโยชน์คนอื่น เมื่อรู้จักกำลังตน พึ่งตนเอง สามารถเอาตัวรอดได้ เป็นจุดยืนให้กับคนอื่นได้ ไม่เดือดร้อนตนและคนอื่น ก็สามารถทำประโยชน์ให้แก่สังคมบ้านเมืองคนรอบข้างได้อย่างใจอิสระบริสุทธิ์ไม่หวังสิ่งตอบแทน
คิดเสียว่าเราทำหน้าที่ที่ดีเพื่อสังคม เรากำลังบำเพ็ญประโยชน์ให้แก่คนส่วนมาก เรากำลังปฏิบัติธรรมด้วยการเสียสละเวลาของตนเพื่อส่วนรวม แล้วใจจะมีความสุขอิ่มเอิบ จิตใจทำงานแล้วไม่รู้สึกเหนื่อยมาก หรือถึงเหนื่อยกายแต่ใจก็ยังมีความสุข
๓.ทำประโยชน์ตนและคนอื่นไม่ได้ ก็ไม่ทำความชั่ว หมายถึงว่า แม้ไม่มีกำลังที่จะช่วยเหลือตน เอาตัวเองยังไม่รอด มีพลังน้อยและไม่สามารถช่วยเหลือคนอื่นได้ก็ได้แค่เอาใจช่วยให้พ้นภัยนั้นไปได้ ให้กำลังใจตนเอง และให้กำลังใจผู้อื่นได้ อีกทั้งไม่พูดร้ายบั่นทอนจิตใจคนอื่น หากเราไม่ช่วยเหลือเขา แล้วยังไปทำร้ายจิตใจเขาอีก อย่างนี้ใช้ไม่ได้
หากเป็นเช่นนี้ถือว่า เป็นการทำความชั่ว
ตนช่วยเขาไม่ได้ก็นิ่งไว้ สิ่งไหนพอช่วยได้ก็ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือตามกำลังของตน ถ้าสามารถช่วยได้ก็ช่วยเต็มกำลังแต่ไม่เดือดร้อนตนเองนะ
สังคมจะน่าอยู่ เพราะคนรู้จักเสียสละเวลาส่วนตน เพื่อส่วนรวม เสียสละการเอารัดเอาเปรียบมาเป็นรู้จักการแบ่งปัน
อย่าอวดเก่งจนลืมพวกพ้อง แบบนี้ก็ไม่รอด เปลี่ยนมาเป็นการให้ความร่วมมือร่วมใจยึดหลักสามัคคีกันไว้แบบนี้รอด
ฝึกที่จะให้ (เหมาะสมแก่การให้) มากกว่าที่รับ
สุดท้ายนี้ ฝากไว้คิด ดีเกินไปก็ไม่ดี จะถูกเอาเปรียบ ชั่วเกินไปก็ไม่ดี ก็ถูกตีตราว่าชั่วตลอดชีวิต แม้ไม่ชั่ว ถูกกล่าวหาว่าชั่วก็ต้องตั้งสติ อย่าไปใส่ใจคำคนจนเราไม่เป็นตัวของตัวเอง แม้พระพุทธเจ้ายังถูกนินทา ส่วนเราเป็นใคร ต้องรู้จักใช้ชีวิตให้พอดีกับสังคม
สังคมดีเพราะมีคนดีช่วยประคองกัน เปลี่ยนจิตใจคนชั่วให้เป็นคนดี เชื่อเถอะว่า ไม่มีใครอยากเป็นคนชั่วหรอก เราช่วยกันได้ด้วยการไม่ซ้ำเติมคนที่ประมาทพลาดพลั้งไป ให้โอกาสเริ่มต้นกันใหม่ เราจะได้คนดีเพิ่มขึ้นมากมาย เมื่อคนมีงานการทำ มีสติปัญญา มีศีลธรรม คนชั่วก็ไม่มี เพราะคนดีช่วยกันให้โอกาส
ช่วยกันเติมน้ำดีมีมากขึ้น น้ำก็ใสปลอดภัย มีประโยชน์มาก
น้ำเสียเน่าเยอะก็มีกลิ่นเหม็น มีพิษภัย หาประโยชน์ได้น้อย
จ๊อดส์
๑๕ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๖๓
จาริกธรรมในอเมริกา (ตอนที่ ๔๑) สังคมน่าอยู่เพราะทำประโยชน์ โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย เรื่องและภาพ
