วันนี้วันพระ วันอาทิตย์ที่ ๑๕ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๖๓ แรม ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒
ขอเราจงเชื่อมั่นในความดีของเรา
แม้ไม่มีใครเห็น
ขอให้เราเชื่อมั่นว่า…
ความดีนั้นจักยังดำรงอยู่ตลอดกาล
ฉันรักคุณแม่ของฉัน
ฉันดูแลคุณแม่จนลมหายใจสุดท้าย
ฉันรักพ่อเช่นกัน
และฉันก็ดูแลท่านมาตลอดจนถึงทุกวันนี้
พี่น้องเอ๋ย…เพื่อนเอย อย่าตำหนิกันเลย
หากเราไม่ได้ยืนอยู่ในจุดที่อีกคนกำลังยืนอยู่ และทำหน้าที่อย่างไม่เคยบ่น
โปรดให้อภัยในความโง่เขลาของฉัน
โปรดให้ความเป็นธรรมต่อผู้ที่ถูกกระทำโดยไม่มีทางสู้
สำหรับการงานเล่า
ตลอดชีวิต
ฉันไม่อยากโฆษณาตนเองมากนัก
แต่ก็อยากให้กำลังใจตนเองกันนะ
ว่าเราแต่ละคนก็ทำหน้าที่เพื่อสังคมอย่างเต็มกำลังมาตลอด
ฉันศรัทธาในพระรัตนตรัย
และฉันก็เชื่อมั่นว่า เราต่างมีความศรัทธาที่มั่นคงในสิ่งที่เราศรัทธาอย่างเต็มกำลัง
อย่าให้ความศรัทธาของเราไม่ทับเส้นศรัทธาของผู้อื่น
และความศรัทธาของเรา จะดำเนินต่อไปได้ บนเส้นทางคู่ขนานกัน
เป็นเพื่อนกันไปกับทุกๆ ศรัทธา
ฉัน…ศรัทธาในครูบาอาจารย์ของฉัน
เมื่อครูบาอาจารย์ของฉันทำหน้าที่อุทิศชีวิตเพื่อพระศาสนามาตลอดชีวิต
และหากว่า ท่านกำลังจะสูญเสียดวงตาของท่าน
เพราะการทำงานพระศาสนาอันยิ่งใหญ่ ที่ไม่มีใครรู้
ฉันขอมอบดวงตานี้ ถวายแด่พระอาจารย์ของฉัน
เพื่อสานต่อปณิธานอันมั่นคง
เพื่อสืบทอดงานพระพุทธศาสนาอันเป็นภารธุระของพระสงฆ์
พระรัตนตรัยจักดำรงอยู่ได้
หากยังคงมีพระสงฆ์ผู้เป็นเนื้อนาบุญของโลก
เดินบิณฑบาตในยามเช้าด้วยเท้าเปล่า
พระพุทธศาสนายังคงประดิษฐานในแผ่นดินไทย และโลกใบนี้
ตราบเท่าที่เราคิดดี ทำดี และพูดดี
ไม่กล่าวร้ายกันและกัน
ไม่กล่าวร้ายพระสงฆ์
ไม่กล่าวร้ายศรัทธาของกันและกัน
ฉันเชื่อมั่นว่า
ทุกเส้นทาง…
ย่อมนำไปสู่จุดหมายปลายทางที่เราต่างตั้งไว้
อย่างแน่นอน
ด้วยความเชื่อมั่น
ในหัวใจของเรา ที่ยังคงเต้นอยู่
คิดถึงแม่ก็ดูแลพ่อ
และอุทิศชีวิตเพื่อพระพุทธศาสนา
ตราบจนลมหายใจสุดท้ายมาเยือน
เราต้องให้กำลังใจตัวเองกันนะ เรื่องและภาพโดย หมอนไม้
