ข้าพเจ้าทำความสะอาดบ้าน ตู้หนังสือถูกปลวกกินไปเกือบหมด คงเหลือเพียงบางส่วน ไม่เต็มเล่ม แต่ทรงพลังมาก ในช่วงเวลาที่ท้อ หมดพลัง ซึมๆ โมหะครอบงำ การได้พบกับหนังสือที่บรรจุพลังแห่งความเมตตา กรุณา และโลกุตระปัญญาไว้อย่างเต็มเปี่ยม จึงทำให้ลมหายใจกระเตื้องขึ้น…จึงขอนำมาเล่าสู่กันฟังเกี่ยวกับเนื้อหาอันทรงคุณค่าเหนือกาลเวลาของหนังสือเล่มนี้
ครูบาศรีวิชัย นักบุญแห่งล้านนา เขียนโดย สมหมาย เปรมจิตต์ สำนักพิมพ์มิ่งขวัญ พิมพ์เมื่อปีพุทธศักราช ๒๕๔๕

จากคำนำสำนักพิมพ์มิ่งขวัญ ตอนหนึ่ง …บันทึกไว้ว่า
อาจารย์สมหมาย เปรมจิตต์ เป็นอาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิท่านหนึ่งที่เกษียณอายุราชการจากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ แต่ด้วยความที่ท่านยังรู้สึกว่า ท่านแข็งแรง และมีเรี่ยวแรงในการทำงานเขียนหนังสือ ค้นคว้า และอยากใช้วิชาความรู้ที่มีอยู่สร้างเรื่องราวที่มีสาระไว้ให้แก่แผ่นดิน จึงได้คิดโครงงานเขียนหนังสือชุด “พระดีที่ควรเคารพ” โดยจะค้นคว้าเรื่องราวประวัติของพระทั่วทั้งประเทศ โดยในเบื้องต้นได้เริ่มเขียนจากสิ่งใกล้ตัวคือ เรื่องราวของท่านครูบาศรีวิชัย

สำนักพิมพ์มิ่งขวัญ พิมพ์เมื่อปีพุทธศักราช ๒๕๔๕
อาจารย์สมหมาย เปรมจิตต์ เริ่มต้นเล่าประวัติครูบาศรีวิชัยไว้ตอนหนึ่ง ดังนี้
ประวัติครูบาศรีวิชัยฉบับนี้ อาจจะแตกต่างจากฉบับอื่นๆ เพราะเขียนขึ้นเพื่อเสนอความจริงบางอย่างเกี่ยวกับครูบาศรีวิชัย ในฐานะที่ท่านเป็นพระสัมมาปฏิบัติ มีบุคลิกอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ติดไม่หลงในลาภสักการะ แต่ประกอบด้วยเมตตา ยินดีช่วยเหลือผู้อื่น ท่านมีความเชื่อหนักแน่นในเรื่องบุญกรรม ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว มีจิตใจสะอาด ไม่ให้ความสนิทสนมแก่ญาติโยมคนไหนเป็นพิเศษ โดยเฉพาะญาติโยมที่เป็นสตรีเพศนั้น ท่านจะกันออกไว้ให้ห่างจากตัวท่าน ไม่ยอมให้ใกล้ชิดเด็ดขาด
เพราะสตรีนั้น เมื่อได้ใกล้ชิดแล้ว บางคนก็มักจะผูกขาดความเป็นโยมอุปัฏฐากพระรูปนั้นแต่เพียงผู้เดียว ไม่อยากจะเห็นคนอื่นมาเกี่ยวข้องใกล้ชิด เรียกว่า เข้าวัด ไม่เข้าถึงธรรม แต่ไปเข้าถึงพระแทน
ประวัติครูบาศรีวิชัยมีอยู่หลายฉบับ และหลายสำนวน มีทั้งสำนวนร้อยแก้วและร้อยกรอง ที่เขียนเป็นแบบตำนานก็มี สั้นก็มี ยาวก็มี เป็นอักษรพื้นเมืองก็มี ทั้งหมดนั้นล้วนแต่มีเนื้อหาไปในทางยกย่องครูบาศรีวิชัยในฐานะที่ชาวพุทธล้านนายกย่องท่านว่า เป็นนักบุญรูปหนึ่งในภาคเหนือ ดังเป็นที่รู้จักและเรียกกันทั่วไปว่า “ตนบุญแห่งล้านนา” เพราะท่านได้ประพฤติตามพระธรรมวินัยครบถ้วนบริบูรณ์ ปราศจากมลทินบุญด่างพร้อย ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมโดยเคร่งครัด ละเว้นสิ่งที่ไม่จำเป็นสำหรับชีวิต แม้สิ่งนั้นจะไม่ได้บัญญัติไว้ในพระธรรมวินัย เช่น เมี่ยง หมาก พลู บุหรี่
นอกจากนั้น ท่านยังฉันอาหารมังสวิรัติตลอดเวลาที่ดำรงเพศบรรพชิต บางครั้งก็ไม่ฉันข้าวถึง ๕ เดือน ๖ เดือน ฉันเฉพาะผลไม้ และเผือกมันเท่านั้น ข้อนี้ก็อาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ท่านอายุสั้น เพราะท่านทำงานหนัก แต่ฉันอาหารน้อย พลังงานที่บริโภคเข้าไปไม่เพียงพอที่จะทดแทนส่วนที่ถูกใช้ไป ถ้าหากครูบาศรีวิชัยเป็นพระอรัญญิกจำศีลภาวนาอยู่ในป่าอย่างเดียว ไม่มีญาติโยมมารบกวนให้เป็นผู้นำในการก่อสร้างเสนาสนะต่างๆ ท่านก็คงจะมีอายุยืนยาวไปได้มากกว่านั้น…

สำนักพิมพ์มิ่งขวัญ พิมพ์เมื่อปีพุทธศักราช ๒๕๔๕