ความใส่ใจ
กระบองเพขรต้นน้อย
นอนหลับมาหลายปี
ในช่วงที่ฉันหลงติดอยู่กับความคิด
ฉันมองไม่เห็นกระบองเพชร
ฉันมองไม่เห็นความเขียว
ฉันมองไม่เห็นว่ามันต้องการใครสักคน
ช่วยพยุงมันขึ้นมา
จากการล้มลง
และเมื่อหลายวันก่อน
ฉันเห็นมันนอนซุกตัวอยู่เงียบๆ
ยังมีสีเขียวอยู่บ้าง
ฉันเลยย้ายมันมาไว้หลังบ้าน
ในสวนของแม่ที่ฉันปักกลดนอน
แล้วฉันก็ขุดหลุมให้กระบองเพชรตั้งขึ้น
และรดน้ำไม่กี่วันต่อมา ก็คือ อีกหลายๆ วัน
กระบองเพชรก็ตื่นขึ้น
มีตุ่มๆ รอบตัวยื่นออกมา
เขียวอ่อนๆ
ฉันเห็นกระบองเพชรยิ้ม
และขอบคุณด้วยความเขียวที่เข้มขึ้น
ฉันไม่รู้หรอกว่า
กระบองเพชรยืดตัวตอนไหน
แม้แต่กลางคืน ที่ฉันนอนไม่หลับก็ไม่รู้ว่า
มันยืดตอนไหน
มนสิกุล
บันทึกความใส่ใจ
ในเวลาเที่ยงคืนแปดนาที
วันใหม่แล้วนะ
วันพุธที่16 มีนาคม 2565 แล้วล่ะ
ขึ้น 14 ค่ำ เดือน 4
