Adventure

เยี่ยมพระพบปะโยม “พุทธานุภาพเยียวยาใจ” ก่อนกำลังใจจะเหือดแห้ง โดย พระมหาขวัญชัย กิตฺติเมธี ป.ธ.๙,ดร. ผู้อำนวยการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร...

ก่อนเข้าพรรษาไม่กี่วัน ผู้เขียนตัดสินใจเดินทางมาจำพรรษาที่วัดพุทธารามเกาหลี หรือวัดไทยอันซัน เมืองอันซัน ประเทศเกาหลีใต้ ด้วยการแนะนำชักชวนของพระมหาศิริวัฒน์ ภูริปญฺโญ จากวัดสระเกศราชวรวิหาร เพื่อจะได้ศึกษาเรียนรู้ การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในต่างแดน วัฒนธรรมประเพณีต่างๆ ของคนไทยที่ได้ถือปฏิบัติร่วมกัน ฟังคนอื่นเล่าก็ไม่สู้ได้มาสัมผัสรับรู้ด้วยตัวเอง ก็เลยตอบตกลงแบบไม่ต้องตัดสินใจนาน ประมาณสองสามวันก่อนเดินทาง ว่าแล้วก็เป็นคนใจง่ายอยู่พอสมควร จาริกบ้าน จารึกธรรม โดย พระมหาอภิชาติ ธมฺมาภินนฺโท

ขอขอบพระคุณภาพจาก สำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม และความมั่นคงแห่งสถาบันชาติ พระศาสนา และพระมหากษัตริย์ วัดสระเกศฯ กาารบวช เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากในชีวิตคนๆ หนึ่ง เพราะเป็นหนทางอันประเสริฐที่พระพุทธองค์ฺทรงค้นพบว่า หนทางนี้ มีธุลีน้อย สามารถดำเนินชีวิตขัดเกลาตนไปจนถึงที่สุดแห่งทุกข์ได้

หลายๆคนเคยมีประสบการณ์การละเล่นกับเพื่อนอย่างมีความสุข ทะเลาะกันแวบเดียว เดี๋ยวก็มาเล่นกันใหม่ รสชาติหวานหอมของมะม่วงสุกที่ปีนเก็บกินยังจำได้ไหม ทำไมวันนี้หลายคนมีความสะดวกสบายทางวัตถุ และอาหารการกิน กลับหลงลืมอะไรบางอย่างไร ทำไมเราไม่เคยมีความสุขเหมือนวัยเด็กอีกเลย

ขณะที่ใครๆ ก็ปวารณาเข้าพรรษา ตั้งสัจจะอธิษฐาน ลดละเลิก ขัดเกลาตนตามสิ่งที่ตัวเองอยากจะเปลี่ยนแปลงเพื่อไปสู่ชีวิตใหม่ที่ดีขึ้น ณ ประเทศสกอตแลนด์ ยังมีหนุ่มสาวคู่หนึ่งได้มีโอกาสแต่งงานในวัด และพวกเขาก็ได้ตั้งสัจจะอธิษฐานคู่ในวันเข้าพรรษาที่พระจัดให้ เช่นกัน ...มาดูกันว่า งานแต่งที่เกิดขึ้นในวัดจะเป็นอย่างไร และคำอธิษฐานของพวกเขาเป็นเช่นใด ...

ความเดิมจากตอนที่แล้ว ... หลังจากที่สามเณรเทอด วงศ์ชะอุ่ม อาสาไปเป็นเณรอุปัฏฐากพระอาจารย์มหามังกรใน ปญฺญาวโร วัดร้างกลางป่าใหญ่ บ้านปากน้ำ บุ่งสะพัง จ.อุบลราชธานี เพื่อฝึกกรรมฐานกับพระป่า  ในตอน “ความอดทนเป็นสิ่งที่วิเศษ”  ท่านเจ้าคุณอาจารย์พระราชกิจจาภรณ์ (เทอด ญาณวชิโร) ในครั้งนั้น เล่าให้ฟังถึงความเพียรของเณรน้อยที่ในวัยสิบสองสิบสามปี ท่านต้องอยู่ป่าเพียงลำพังเป็นอย่างไร ในช่วงที่ครูบาอาจารย์ไม่อยู่ โดยมีวัตรปฏิบัติพระธรรมวินัยตามรอยพระพุทธเจ้าอย่างซื่อสัตย์ และการฝึกตนในแบบฉบับของพระป่าอย่างเต็มกำลัง จนกระทั่งก้าวข้ามความกลัวไปได้ ...

เดินทางไปกับพระธรรมทูตเชิงปฏิบัติการ ...แบบใสซื่อ ก้าวต่อก้าวอย่างมีสติ และการเรียนรู้สภาวะจิตทุกขณะ เปิดเผย จริงใจ ไม่มโน... ยินดีต้อนรับสู่รัฐมิสซิสซิปปี ณ วัดพุทธเมตตามหาบารมี

ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาบรรยากาศบ้านเรานั้นอบอวนไปด้วยการทำบุญวันอาสาฬหบูชาและวันเข้าพรรษา อีกทั้งเป็นช่วงเวลาอันงดงามที่ได้ทำบุญกุศลอันยิ่งใหญ่ ถวายสิ่งอันจำเป็นแก่พระสงฆ์เพื่อที่จะดำรงสมณธรรมในช่วงเข้าพรรษา มีคนถามผู้เขียนว่าจะถวายอะไรดี เพราะถวายเทียนก็มีไฟฟ้าแล้วสมัยนี้ ซึ่งก็จริงอย่างที่เราเข้าใจกันนั่นแหละ แต่อยากจะขยายความเพิ่มแง่มุมอีกสักหน่อยว่า ในสังคมไทยนั้นบ่อยครั้งสิ่งที่ส่งต่อให้กับเรานั้นมันเป็นปริศนาธรรม ซึ่งเราอาจจะต้องตีความหรือกระตุ้นให้ตนเองต้องคิด หรือไตร่ตรองและพยายามมองให้เห็นทั้งเชิงลึกและคุณค่าที่ซ่อนอยู่ในนั้น เช่น การถวายเทียนพรรษา เทียนเป็นเครื่องมือในการให้แสงสว่าง ในคติพุทธศาสนานั้นเน้นให้เป็นการจุดเทียนให้เกิดแสงสว่างภายใน คือ ปัญญา

การถอดบทเรียนการทำงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาในโครงการเยี่ยมพระพบปะโยมในปี ๒๕๕๙ มาเล่าสู่กันฟัง ไม่เพียงเป็นการรำลึกความทรงจำเท่านั้น หากยังเป็นการทบทวนเพื่อที่จะพัฒนาในการลงพื้นที่เพื่อให้กำลังใจพระและช่วยเหลือชาวบ้านในสังคมพหุวัฒนธรรมต่อไปให้ดียิ่งขึ้น ดังที่กำลังจะเล่าย้อนไปในวันที่ ๑๖ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๙ ที่พระธรรมทูตอาสา ๕ จังหวัดชายแดนภาคใต้ ได้ลงพื้นที่ไปให้กำลังใจกับพระสงฆ์และให้ธรรมะกับอุบาสกอุบาสิกาในพื้นที่ ๕ จังหวัดชายแดนใต้ ณ วัดป่าศรี โรงเรียนวัดป่าศรี บ้านป่าศรีหมู่ที่ ๓ อำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี

"ถ้าเรากลัวอะไร ให้เอากายเอาใจของเราไปอยู่ใกล้ๆ สิ่งนั้น แล้วให้สังเกตใจตัวเอง อะไรเกิดขึ้นให้มาอยู่กับลมหายใจตัวเอง" เรียนรู้จิต และฝึกใจให้กล้าแกร่ง กับบททดสอบมากมายในเวลาเดือนหนึ่ง บนหนทางแห่งการฝึกหัดขัดเกลาตนของสามเณรน้อย... กว่าจะผ่านพ้น จนได้ดี ...