๑๓ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๕
ขึ้น ๑๒ ค่ำ เดือน ๓
เมื่อราวสิบปีก่อน
วันนี้เป็นวันที่คุณยายจากไป
ด้วยวัยเก้าสิบกว่าปี
ฉันนำผ้าห่มจากการไปปฏิบัติธรรม
ที่วัดหนองป่าพงกับคุณแม่ในช่วงวันละสังขารหลวงปู่ชา สุภัทโท
นำไปห่มให้กับคุณยาย
ฉันบอกกับคุณยายว่า …ผ้าห่มผืนนี้ มีพระกว่าพันรูปจากทั่วโลก
และอุบาสกอุบาสิกากว่าหมื่นคน
สวดมนต์ปฏิบัติธรรมรักษาศีลอย่างเข้มข้น
ทุกอักขระของพระพุทธมนต์
ที่พระพุทธองค์มอบให้กับพุทธบริษัท
ไว้ขัดเกลาตนอยู่ในนี้แล้ว
ขอให้คุณยายเดินทางไปสู่สัมปรายภพ
และสรวงสวรรค์อย่างปลอดภัย
วันรุ่งขึ้น ๑๔ กุมภาพันธ์ในปีนั้น
ฉันกับคุณแม่และน้องชาย
ก็ไปรับคุณยายที่โรงพยาบาลไปวัดกัน
ที่โรงพยาบาล
ในห้องเด็กเกิดใหม่ มีเด็กมากมายที่เกิดในวันนี้
เช้าวันนี้
ฉันปอกส้มโอจากความรักของแม่
ส้มโอแม้รสเปรี้ยวก็ยังหอมหวานจากความรักของแม่ และน้อง ไม่เปลี่ยนแปลง
หอยทากตัวน้อย ตกลงมาจากต้นรางจืดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว
เมื่อฉันอยู่กับความคิด
ตัวหนังสือหลุดกระเด็นกระดอนไป มาอยู่ที่นี่แทน…
มนสิกุล บันทึกยามเช้า
๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕ ขึ้น ๑๒ ค่ำ เดือน ๓
วันนี้จัดชุดสังฆทานเตรียมถวายสำหรับวัดที่ ๓ ละ
