บันทึกคิดถึงแม่ ฉบับที่ ๒
“รักของแม่ไม่เคยเปลี่ยน”
ในมุมของแม่
แม่รักต้นไม้เป็นชีวิตจิตใจ
สวนของแม่มีต้นชะอมมากมาย
ชะอมของแม่อร่อยมากๆ
ตอนเด็กๆ แม่เก็บชะอม ส่วนฉันมีหน้าที่นำไปขายที่ตลาด
เมื่อสี่สิบกว่าปีก่อน
ชะอมของแม่
กำละ ๗๕ สตางค์เท่านั้นเอง
วันหนึ่งเก็บได้ประมาณ ๑๒ กำ
ขายได้ประมาณ ๙ บาท
ฉันหยอดกระปุกทุกวันที่มีขะอมไปขายที่ตลาด
ชะอมของแม่
ไม่ได้มีทุกวัน
เพราะแตกยอดไม่ทัน
แม่ชอบกินชะอม
ฉันชอบกินชะอมเพราะแม่
อาหารชองแม่มีประโยชน์ทุกอย่างเลย
แล้วเราก็ยังได้นำไปขายที่ตลาดด้วย
แม่สอนให้ฉันอดออม
และประหยัด
แล้วเก็บไว้ไปเข้าออมสิน
แต่ละเดือนผ่านไปเป็นปี
แต่ละปีผ่านไปหลายปี
ชะอมของแม่
รุ่นแล้วรุ่นเล่า ยังคงเติบโต
กับมือที่แข็งกร้านยิ่งขึ้น
แต่นุ่มนวลอ่อนโยนไม่เคยเปลี่ยน
ชะอม
แม้จะมีหนามแหลมมากมาย
แต่หนามนั้นไม่เคยทำอันตรายใคร
เพียงมีไว้ป้องกันตัวนิดหน่อย
หนามแหลมๆ ของชะอม
เป็นหนามที่ให้คุณค่า และให้พลังชีวิตอันอุดม
อาหารของแม่ทุกอย่างเป็นสมุนไพร
ความรักของแม่เป็นยารักษาหัวใจ
ให้ปลอดภัยจากภยันตรายต่างๆ ที่จะเกิดขึ้น
ด้วยความรักของแม่
แม่สอนให้แบ่งปัน
ชะอมของแม่
มากมายจากการแบ่งปันเพื่อนบ้านแล้ว
ชะอมของแม่ จึงไม่ได้มีทุกวัน
วันที่ห่อใบตองเป็นกำๆ นำไปขายที่ตลาด ในราคามิตรภาพ
นุ่มอร่อย อ่อนโยน
ความรักของแม่
คือรักที่มากมาย
แม่รักต้นไม้
แม่รักฉัน
ฉันรักแม่ไม่เปลี่ยนแปลง
วันแม่ทุกวัน
ฉันรักแม่
บันทึกคิดถึงแม่ (ฉบับที่ ๒) “รักของแม่ไม่เคยเปลี่ยน” : มนสิกุล บันทึกคิดถึงแม่ ยามเช้า วันที่ ๑๓ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๖๓
