จาริกธรรมในอเมริกา (ตอนที่ ๑๘) หน้าที่กับธรรมะ โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย

จาริกธรรมในอเมริกา (ตอนที่ ๑๘)

“หน้าที่กับธรรมะ” โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย

การดำรงชีวิตของคนเรา​ สัตว์​  และพืชพันธุ์อยู่ได้ทุกวันนี้​  ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตน รับผิดชอบบทบาทที่ได้มอบหมายทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ​ แต่สุดท้าย​ ก็เพื่อให้หน้าที่ออกมาจบอย่างสมบูรณ์ตามความสามารถและสติกำลังปัญญาของเรา​

จงภูมิใจในบทบาทหน้าที่ที่ตนทำ

แม้จะมีอุปสรรคบ้าง​ ประสบผลสำเร็จบ้าง​ มีอุปสรรคและปัญหาคิดแก้ไขไม่แก้ตัว​  ยามประสบความสำเร็จก็ทำต่อไป​ ผลออกมาอย่างไรก็ยอมรับมันให้ได้

สิ่งที่ควรกระทำไว้ในใจเสมอคือ​

“สิ่งที่เราลงมือทำทุกครั้ง

ย่อมผลสองอย่างเสมอคือ​

สมหวัง​และผิดหวัง​ ​

ก็ปล่อยมันเป็นธรรมชาติแล้วสู้ต่อไป”

อย่ากังวลกับมัน เมื่อมันถูกต้อง ไม่ก่อความเดือดร้อนให้กับใคร​  ทำให้ดีที่สุด และทำให้สุดความสามารถที่มีอยู่เท่านี้พอ​ แค่นี้มีความสุขใจในหน้าที่การงานของตนแล้ว

ท่านผู้รู้ได้กล่าวไว้ว่า​ รูปแบบในใช้ชีวิตอย่างน่าคิดมีอยู่​  ๔​ ประการคือ​  กิน​  ขี้  สืบพันธุ์​  และนอน​

กิน​ หมายถึง​ การเลี้ยงชีวิตให้อยู่รอดไปเป็นวันหนึ่งๆ​ ด้วยอาหารหวานคาว ผลหมากรากไม้บำรุงร่างกายให้เจริญเติบโตตามกาลเวลา​ นำสิ่งที่ดีมีประโยชน์เข้าสู่ร่างกาย​  ร่างกายเปรียบเสมือนเรือนบ้านของจิตใจกายกับใจสัมพันธ์กันรักกัน​ เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน​ มีความสามัคคีกัน​ ไม่เบียดเบียนกัน​ ไม่เห็นแก่ตัว​

“ร่างกายกับจิตใจถ้าไม่ขัดกันก็รอด​

ถ้าขัดกันตอนไหนบรรลัยกันทั้งสองอย่างเลย”

อีกความหมายหนึ่ง​ คำว่า​  กิน​  คือ​ เวลามันกลืนกินลมหายใจ​ กินเวลาของเรา​ไป​ ชีวิตก็สั้นๆลดลงไปเรื่อยๆ เหมือนกับชีวิตแขวนไว้บนเส้นด้าย​ อย่าคิดประมาทกับชีวิต​  คิดที่จะประมาทชีวิตก็ก้าวสู้ความหายนะแล้วหรือจบ​ชีวิตนั้นเอง

ขี้​ หมายถึง​ อุจจาระ​ขับถ่ายออก​  เมื่อมีการกินเข้าไปก็ย่อมมีการเอาออกเป็นธรรมดาของกระบวนการของธรรมชาติ​  นำอาหารเข้าไปในท้องอย่างเดียวไม่มีการระบายขับถ่ายออกร่างกายก็แย่เหมือนกัน​ 

ขี้ที่ว่าเหม็นแล้วยังสู้ขี้นี้ไม่ได้คือ​ ขี้เกียจ​  ขี้คร้าน  ขี้โมโห​โกรธ ขี้อิจฉาริษยา​ ขี้ตระหนี่ เป็นต้น​  ควรชำระขี้เหล่านี้ออกจากจิตใจเสียที แล้วจิตใจจะได้พื้นที่ที่ดีของจิตใจไว้ทำความดีต่อไป​

สืบพันธุ์​  หมายถึง​  การดำรงวงศ์ตระกูลเผ่าพันธุ์เชื้อสายให้ดำรงอยู่ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้​ 

นอน​ หมายถึง​ การพักผ่อนหย่อนใจ​  หลังจากทำงานมาทั้งวันแล้วร่างอ่อนเพลียแล้วก็ต้องการพักผ่อน​  “คนมีจิตใจก็ยังต้องการพักผ่อน​หลับนอน​  คนนะไม่ใช่เครื่องยนต์​  แม้แต่เครื่องยนต์ก็ต้องการพักเช่นกัน​ เพราะมันร้อนก็เลยน็อกเอาเหมือนกัน

นี่คือระบบวงจรชีวิตเราที่ทุกคนต้องสัมผัสแน่แท้คือ

กิน​ ขี้​ สืบพันธุ์​ และนอน​ 

ดังนั้น​  การกินให้พอประมาณ​ ขี้ให้เป็นระบบ​ สืบพันธุ์รักใคร่ในคู่ของตน​ และนอนๆ ให้เป็นเวลา​  ได้เรียนรู้ชีวิตจริงๆ​ เข้าใจธรรมชาติของคน​ ได้ธรรมะมาเตือนสติในการใช้ชีวิต​  เพื่อย้ำเตือนตนเองว่า​ “ชีวิตนี้ไม่มีอะไรมากจริงๆ​ เพียงแค่ดูลมหายใจ​เข้าออก รู้สึกตัวอยู่กับปัจจุบันให้มากที่สุด​”

การงานบทบาทที่รับผิดชอบคือหน้า​ที่​  ธรรมะคือ​ ได้เรียนรู้จิตใจของตนเอียงไปทางไหน​ จะโลภ​ โกรธ​ และหลง​ ดีหรือชั่วอย่างไร​  ดีก็คือธรรมะ​  ชั่วก็คือธรรม​ ดีก็อย่าพึ่งดีใจจนเกินไป​  เสียใจก็อย่าด่วนเสียใจจนเกินงาม​  ดีก็ดีให้พอดีแล้วจะดี 

เมื่อทำงานก็ทำงานนั้นจริงๆ​ อยู่กับงานที่ทำ ไม่ใจลอยหนีงาน และสามารถทำงานแบบปล่อยวางใจได้​ ความเบาสบายใจ​ เฉยๆ กับความคิดนั้นได้ รอยยิ้มเกิดขึ้น ความสุขกับงานที่ทำก็มีได้เช่นกัน

ดังคำสอนของหลวงพ่อพุทธทาสที่ว่า​

“การทำงานคือปฏิบัติธรรม​ ๆ​

ก็คือการทำงานทางจิตใจนั้นเอง”

สุดท้าย​ คุณจะเป็นใครมาจากไหน​ ก็เป็นมนุษย์ในโลกใบนี้ ​พร้อมด้วยบทบาทหน้าที่ของแต่ละท่าน​  จะให้หน้าที่สมบูรณ์แบบก็ปฏิบัติหน้าที่มีธรรมะครองใจด้วย​ ก็จะเป็นที่รักของครอบครัว ผู้ร่วมงาน เพื่อน​ และตนเอง

แต่อย่าหลงตนเองกับคำชื่นชม

และอย่าเสียใจกับคำตำหนินินทาของคนอื่นที่มาทำร้ายจิตใจ

จงคิดไว้ในใจว่า​ “เราทำอะไรก็คือหน้าที่​​” ใจเราจะเบา​ ไม่มีสิ่งอื่นใดนอกจาก​หน้าที่​ของตนแล้ว นอกนั้นคือผลกำไรชีวิต​ นี่หละคือคนมีหน้าที่กับธรรมะภายในจิตใจ

จาริกธรรมในอเมริกา (ตอนที่ ๑๘) “หน้าที่กับธรรมะ ” โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย