ก่อนจะเดินต่อไป…
ฉันกลับมาทบทวนตัวเอง
ครั้งหนึ่งกับการคิดว่า
ตัวเองจะเดินตามเส้นทางพุทธภูมิ
อันยาวไกล
เพื่อช่วยเหลือผู้คนให้ได้มากที่สุด
ตามรอยพระโพธิสัตว์สายเซน
อาจารย์คุณลุงธีรทาส และพี่เสาวณีย์ ธโนฆาภรณ์
แห่งโรงเจเป้าเก็งเต็ง
ช่วยให้ฉันได้ทำหนังเล่มแรกเป็นธรรมทานจนทำเร็จ
“ปักกลดกลางป่ากระดาษ” เขียนโดย หมอนไม้
หลังจากลางานจากเนชั่นสุดสัปดาห์ แบบไม่เอาเงินเดือน
ไปปฏิบัติธรรมกับแม่ที่ธรรมาศรมธรรมมาตา
สวนโมกขพลาราม ๔ เดือน
กลับมา นสพ.กรุงเทพธุรกิจ ในเครือเนชั่น
ก็เปิดคอลัมน์ให้เขียน “เหรียญด้านที่สาม” (ถ้าจำไม่ผิดนะ)
เขียนไประยะหนึ่ง ก็อยากรวมเล่มแจกเป็นธรรมทาน
ตามรอยอาจารย์คุณลุงธีรทาส ผู้สร้างตำนาน “ศิษย์โง่ไปเรียนเซน”
และโรงเจเป้าเก็งเต๊ง ก็เป็นศูนย์รวมจอมยุทธ์สมัยโน้น
ซึ่งท่านอาจารย์พุทธทาสแวะเวียนมาบ่อยๆ
เพื่อเแปล “สูตรของเว่ยหล่าง” และ “คำสอนฮวงโป”
จนเป็นคัมภีร์เซนอันอมตะมาจนถึงทุกวันนี้
ขี้ฝุ่นอย่างฉัน
อยากจะตามรอยครูบาอาจารย์บ้าง
“ปักกลดกลางป่ากระดาษ”
จึงก่อเกิดเป็นหนังสือธรรมทานเล่มแรกในชีวิต
ที่คิดจะเดินตามรอยพระโพธิสัตว์
วันนี้ …
กราบขอลาพุทธภูมิอันยาวไกลแล้ว
เพราะตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย
พบกับความสูญเสียอันยิ่งใหญ่
หลายระลอก
สึนามิที่ถาโถม
จนจะกระอักเลือด
ขอฝึกตน เพื่อเดินบนหนทางแคบๆ นี้
เพียงลำพัง
ไปจนกว่าจะสิ้นทุกข์ในสังสารแล้ว
มนสิกุล
บันทึกไว้สอนใจตัวเอง
อนิจจังไม่เที่ยง
แต่ความรักของแม่และน้องมั่นคงและดดำรงอยู่ตลอดไปในใจฉัน
และเราจะเดินทางแคบๆ นี้ไปด้วยกัน
บนหนทางแห่งอริยมรรค
และธุดงควัตรบางข้อ
กับการรักษาศีล ๘ ตลอดชีวิต
และการสวดมนต์ทำวัตรเช้า กลางวัน เย็น
จนกว่าจะสุดทาง
วันจันทร์ที่ ๘ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
ขึ้น ๑๑ ค่ำ เดือน ๙
