ใต้ร่มโพธิ์พฤกษ์
“พระครูประโชติรัตนานุรักษ์”
พระผู้ไม่เคยประมาทในการทำความดี
เมื่อวันวิสาขบูชาที่ผ่านมา ๑๘ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๖๒สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ประทานพระคติธรรมตอนหนึ่งว่า “…ชีวิตนี้สั้นนัก เพราะฉะนั้น ‘ความไม่ประมาท’ ณ ขณะปัจจุบัน จึงเป็นบทสรุปแห่งพระบรมพุทโธวาทที่สั้นที่สุด แต่มีความสำคัญสูงสุดสำหรับชาวพุทธทุกคน…”
บนหนทางแห่งความไม่ประมาทนั้น ทำให้ข้าพเจ้ารำลึกถึงท่านพระครูประโชติรัตนานุรักษ์ อดีตเจ้าอาวาสวัดรัตนานุภาพ จังหวัดนราธิวาส ประธานเครือข่าวพระธรรมทูตอาสาในจังหวัดนราธิวาส พระผู้ซึ่งไม่เคยประมาทในการทำความดีมาตลอดชีวิตของท่าน ดังคำกล่าวของท่านว่า “ไม่ตายไม่ขอเลิกทำความดี” ซึ่งเป็นขวัญและกำลังใจให้กับพระหนุ่มเณรน้อยอีกมากมายกำลังเดินบนหนทางแห่งการอุทิศตนเพื่อรักษาธรรม ในการช่วยกันขับเคลื่อนธรรมจักรไปช่วยคลายทุกข์ในใจของผู้คนอีกมหาศาลที่กำลังประสบกับความทุกข์อันเกินจะหยั่งถึงในทุกๆ พื้นที่บนโลกใบนี้
ไม่ว่าจะเป็นทุกข์จากเศรษฐกิจที่บีบคั้น ทุกข์จากลูกๆ ไม่ได้ดั่งใจ ทุกข์เรื่องสามี-ภรรยาจะอยู่อย่างไรให้เกิดสันติในครอบครัว ทุกข์เรื่องจะวางจิตวางใจกับการรักษาความป่วยไข้ได้อย่างไร จนกระทั่งทุกข์ในยามที่ผู้ป่วยระยะสุดท้ายกำลังจะจากไปสู่สัมปรายภพ จะช่วยกันอย่างไรให้จากไปอย่างสงบเย็นเป็นสุคติ
ทั้งหมดนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่พระสงฆ์ในพื้นที่ต่างๆ ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลผู้คนอย่างไม่เคยปริปากบ่น นอกจากงานภาวนาส่วนตนที่ต้องตื่นมาทำวัตรเช้าตั้งแต่ตีสอง ตีสาม และปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานแล้ว ชีวิตนับตั้งแต่การออกบิณฑบาตด้วยเท้าเปล่าของท่านใต้ร่มกาสาวพัสตร์ คือจุดเริ่มต้นวันใหม่ของการโปรดสัตว์ ช่วยเหลือผู้คนให้พ้นภัยจากความคิดร้าย สู่การคิดดี ทำดี และพูดดีเพื่อจะได้มีชีวิตที่รุ่งเรืองเกื้อกูลกันสืบไปอย่างไม่เลือกปฏิบัติว่าจะเป็นใคร เพียงขอให้เขาผู้นั้นได้พบความสงบใจและเข้าใจชีวิตตนเองก็พอ เพราะเมื่อเราเข้าใจตนเอง เราก็จะเข้าใจผู้อื่นด้วย นี้ไม่ใช่เรื่องของศาสนา แต่เป็นเรื่องของสัจธรรมความจริง ที่ไม่ว่าใครก็ตามที่พบความจริงข้อนี้จะไม่มีวันทำร้ายกันและกันได้อีกเลย ความเมตตากรุณามุทิตาก็จักปรากฏในหัวใจของผู้นั้นตลอดไป ตลอดกาล
เช่นเดียวกับที่ศิลปินได้วาดภาพรำลึกความทรงจำอันไม่มีวันลืมเลือนพระเล็กๆ ท่านหนึ่งแต่หัวใจแห่งความเมตตากรุณากว้างใหญ่ประดุจสายฝนเมื่อตกลงมาก็ไม่เลือกว่าจะตกลงที่ใด การมรณภาพของท่านพระครูประโชติฯ จึงไม่ใช่การจากไปของใบโพธิ์ใบสุดท้าย หากเป็นการทอดร่างลงบนผืนดินและพร้อมที่จะเป็นปุ๋ยให้กับเมล็ดโพธิ์ต่อไปเพื่อผลิใบใหม่อย่างเข้มแข็งและอ่อนโยนต่อสรรพชีวิตที่กำลังเติบโตบนหนทางของการอุทิศชีวิตเพื่อธรรม
ดังที่เจ้าพระคุณ สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก มีพระบัญชาโปรดให้รับการศพของพระครูประโชติรัตนานุรักษ์ พร้อมพระภิกษุทุกรูปที่มรณภาพไว้ในพระสังฆราชานุเคราะห์โดยตลอด และยังโปรดให้เชิญรับสั่งประทานกำลังใจแก่พระภิกษุสามเณรในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ในการบำเพ็ญศาสนกิจเพื่อความมั่นคงแห่งพระบวรพุทธศาสนา ด้วยปณิธานอันแกล้วกล้าและอดทน เพื่อเป็นหลักชัยของพุทธศาสนิกชนและเพื่อความไพบูลย์แห่งพระสัทธรรม แม้ในพื้นที่และในช่วงเวลาอันยากลำบากต่อไป…”
วิสาขปุณณมีปูชา พุทธศักราช ๒๕๖๒ ที่เพิ่งผ่านไปไม่กี่วัน จึงไม่ได้ผ่านเลย ด้วยวันแห่งการตื่นรู้ของพระพุทธเจ้าได้นำแสงสว่างประทานมายังชาวโลกอย่างต่อเนื่องทั้งกลางวันปละกลางคืนมากว่าสองพันหกร้อยปีอย่างไม่ขาดตอนและทอดยาวมายังกลางดวงใจของพระครูประโชติ ฯพระโพธิสัตว์ของชาวใต้และชาวไทยอย่างไม่มีวันลืมเลือน
ใต้ร่มโพธิ์พฤกษ์ “พระครูประโชติรัตนานุรักษ์”
พระผู้ไม่เคยประมาทในการทำความดี
โดย มนสิกุล โอวาทเภสัชช์
วันอังคารที่ ๒๑ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๖๒
