วันที่ความหวังเดินทางมาถึง
โดย พระมหาขวัญชัย กิตฺติเมธี ป.ธ.๙, ดร.
หลายเดือนก่อน ณ ร้านหรอยจัง กลางเมืองยะลาเหล่าพระธรรมทูตอาสา ๕ จังหวัดชายแดนใต้ได้ลงเยี่ยมพื้นที่เยี่ยมพระพบปะโยม เพื่อให้กำลังใจชาวพุทธในพื้นที่ โยมท่านหนึ่งชื่อ “ตา” กับลูกน้อยชื่อ “ดัง” ที่นอนอยู่ในรถเข็น หนูน้อยป่วยเป็นออทิสติกจากผลกระทบจากเหตุการณ์ความรุนแรงในครั้งนั้น
โยมตาเล่าให้พระธรรมทูตฟังถึงเหตุการณ์เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๑๖ มกราคม พ.ศ.๒๕๔๘ อย่างแม่นยำ ตอนนั้นโยมทำงานเป็นพนักงานในร้านก๋วยเตี๋ยวเรือโบราณที่ปัจจุบันกลายเป็นร้านอาหารปิ้งย่าง
คนร้ายเข้ามาในร้าน เอากระเป๋ามาวางทิ้งไว้ ก่อนเดินออกไป เจ้าของร้านเห็นเลยเดินมาหยิบถือไว้แล้วถามหาเจ้าของกระเป๋า ตอนนั้นเองเสียงระเบิดก็ดังขึ้น โยมตาที่อยู่ไม่ไกล ตอนนั้นท้อง ๖ เดือนหมดสติทันที ส่วนคนอื่นวิ่งหนีไปหมด โยมเล่าว่าหมดสตินานพอควรก่อนจะฟื้นขึ้นมา โดยคนอื่นยังไม่กล้าเข้ามาช่วยด้วยเกรงจะโดนระเบิดซ้ำอีก จึงรอเจ้าหน้าที่มาถึง ก่อนนำโยมตาส่งโรงพยาบาล หมอตรวจและแจ้งว่าลูกเสียชีวิตแล้ว หมอจึงขอให้สามีเซ็นเพื่อนำลูกออก แต่ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นเมื่อเด็กเริ่มขยับตัวเหมือนไม่ยอมแพ้ในโชคชะตา
โยมตาต้องอยู่โรงพยาบาลต่ออีก ๓ เดือนจนคลอด และหลังจากนั้นชีวิตก็เปลี่ยนไปทั้งต้องดูแลลูกที่ป่วยช่วยตัวเองไม่ได้ เนื่องจากเด็กขาดออกซิเจนจากตอนแม่โดนระเบิด ทำให้เป็นออทิสติก
โยมเลยต้องเปิดร้านก๋วยเตี๋ยว โดยเช่าที่ติดกับสถานที่เกิดระเบิดนั้นเอง เพราะต้องการช่วยเหลือสามีที่ทำงานรับจ้างคนเดียว
พระธรรมทูตอาสาไปเยี่ยมได้ฟังเรื่องราวและความต้องการรถเข็น เพราะตอนนี้รถเข็นที่ได้มาจากการช่วยเหลือเมื่อหลายปีก่อนที่เริ่มพังลงหลังจากใช้มานาน พระธรรมทูตจึงตกปากรับคำว่าจะหาหาช่องทางดำเนินการต่อให้ เพื่อเป็นขวัญ กำลังใจของคนไทยพุทธด้วยกัน
ต่อมา เมื่อวันที่ ๒๐ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙ หลังจากติดตามประสานงานกับหน่อยงานต่างๆ ผ่านไปหลายเดือน พระครูอมรธรรมโชติ เจ้าอาวาสวัดตลิ่งชัน อำเภอบันนังสตา จังหวัดยะลา ได้เล่ากับพระธรรมทูตอาสาที่กำลังประชุมในโครงการพัฒนาศักยภาพพระธรรมทูตอาสาจังหวัดยะลา ระหว่างวันที่ ๑๙-๒๑ ธ.ค. ๒๕๕๙ ฟังถึงเหตุการณ์เมื่อไม่กี่วันก่อนว่าท่านได้ส่งพระธรรมทูตอาสาลงไปมอบข้าวของเครื่องใช้แก่โยม และได้ฟังโยมพูดถึงเรื่องคราวก่อนที่พระธรรมทูตรับปากว่าจะหารถให้ แต่เห็นเงียบไป ก็คงจะเหมือนหน่วยงานอื่นที่มาเยี่ยม ถ่ายรูป ให้ความหวัง แล้วก็หายไป
เราจึงปรึกษากันถึงเหตุการณ์นี้อีกครั้ง แม้จะมีความพยายามติดตามให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องมาช่วยเหลือ แต่ก็ยังคงมีคนที่ต้องการคนอื่นอีกมาก การจะรอต่อไปก็อาจจะไปทำร้ายจิตใจ ซ้ำเติมชีวิตของโยมที่ทุกข์อยู่แล้วให้มากขึ้น เราจึงคิดจะร่วมบุญกัน เพื่อซื้อรถเข็นในครั้งนี้ เพราะชาวพุทธถ้าไม่ดูแลกัน ก็อย่าหวังรอให้ใครมาดูแลเรา ถ้าเราจะรวมกันก็ต้องสนใจปัญหาของกันและกัน เราจึงพร้อมใจกันลงพื้นที่ทันที
พอพระธรรมทูตอาสาเดินทางไปถึง โยมยิ้มต้อนรับและนำน้ำมาถวาย น้องดังนอนอยู่บนรถตบมือน้อยๆ ส่งเสียงบ่งบอกถึงความดีใจ การพูดคุยสอบถามเรื่องราวเป็นไปไม่นานเพื่อขอกเจตนาที่มาครั้งนี้ เนื่องจากต้องการให้โยมสบายใจว่า เราชาวไทยไม่ทิ้งกัน จึงพาไปที่ร้านขายรถเข็น ให้โยมเลือกคันที่พอใจ ดูโยมดีใจและสมหวังกับการรอคอยความหวังที่บางครั้งก็ดูบางเบา แต่ถ้าเรามั่นคง อดทน เชื่อมั่นในความดี เราจะพบว่าผลแห่งความดีนำความสุขมาให้เสมอ
วันนี้กำลังใจเล็กๆ ที่เราเริ่มต้นจุดไว้ในใจของกันและกันทีละดวงจะเปล่งประกาย และกลายเป็นความสุขสว่างใสของชาวไทยทั่วพื้นภาคใต้ ทั่วประเทศไทยและทั่วโลก ทำลายความมืดมิดที่คุกคามให้จางหายไปตลอดกาลนาน
วันที่ความหวังเดินทางมาถึง
โดย พระมหาขวัญชัย กิตฺติเมธี ป.ธ.๙, ดร.
ผู้อำนวยการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร
สำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม และความมั่นคงแห่งสถาบันชาติ พระศาสนา พระมหากษัตริย์ วัดสระเกศฯ
กับการถอดบทเรียน โครงการเยี่ยมพระพบปะโยม รำลึกความทรงจำ เมื่อวันที่ ๑๕-๒๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๙ สำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม และความมั่นคงแห่งสถาบันชาติ พระศาสนา พระมหากษัตริย์ วัดสระเกศฯ
คอลัมน์ ท่องเที่ยวโลกกะธรรม
(หน้าพระไตรสรณคมน์ นสพ.คมชัดลึก วันพฤหัสบดีที่ ๓ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๖๒ )