บนเส้นทางสายนี้

คือ สายดับ…

สายที่จะไม่นำเราไปเกิดอีก

แน่นอนว่า…

เป็นเส้นทางที่โดดเดี่ยว

และบนการเดินทางอันโดดเดี่ยว

เพื่อไปสู่การดับอย่างสิ้นเชิงนั้น
แน่นอนว่า

ย่อมมีมิตร มีครูบาอาจารย์ระหว่างทาง  

บนเส้นทางที่ชื่อว่า ทางสายกลางนี้  

ลึกซึ้งนัก
หากเราไม่มีสติ

ย่อมออกนอกเส้นทาง อย่างไม่รู้ตัว

เพราะการขาดสติ

จะดึงอารมณ์ต่าง ๆ มากมายที่เราพบเจอ

มาใส่ไว้ในใจเรา

ทำให้เราออกนอกทางสายกลางไป

มิตรที่แท้ ครูบาอาจารย์ของเรา 

จะช่วยตักเตือนเรา

บอกกล่าวเรา

ให้กลับมาหาทางที่เรากำลังจะเดินไปสู่…

จุดหมายของเรา

จุดหมายปลายทาง

ที่ไม่ต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีก

บนเส้นทางนี้

แม้จะทุกข์เพียงใด

เราก็รู้ว่า มีจบ

เป็นเส้นทางที่พระพุทธเจ้าค้นพบ

และเรากำลังเดินทาง …

ฉันได้ยินเสียงของแม่

และพระอาจารย์บอกว่า ไม่ต้องกลัว…

ต่างคนก็ต่างเดินไป

เรียนรู้ไป ช่วยเหลือเกื้อกูลกันไป

พระพุทธเจ้าตรัสถึงมิตรว่า

“ประดุจแสงอรุณในยามเช้า “

กัลยาณมิตรคือที่สุดของชีวิต

มนสิกุล ๒๑ สิงหา ๖๒

ทิ้งคำตอบไว้

Please enter your comment!
Please enter your name here