บนเส้นทางสายนี้
คือ สายดับ…
สายที่จะไม่นำเราไปเกิดอีก
แน่นอนว่า…
เป็นเส้นทางที่โดดเดี่ยว
และบนการเดินทางอันโดดเดี่ยว
เพื่อไปสู่การดับอย่างสิ้นเชิงนั้น
แน่นอนว่า
ย่อมมีมิตร มีครูบาอาจารย์ระหว่างทาง
บนเส้นทางที่ชื่อว่า ทางสายกลางนี้
ลึกซึ้งนัก
หากเราไม่มีสติ
ย่อมออกนอกเส้นทาง อย่างไม่รู้ตัว
เพราะการขาดสติ
จะดึงอารมณ์ต่าง ๆ มากมายที่เราพบเจอ
มาใส่ไว้ในใจเรา
ทำให้เราออกนอกทางสายกลางไป
มิตรที่แท้ ครูบาอาจารย์ของเรา
จะช่วยตักเตือนเรา
บอกกล่าวเรา
ให้กลับมาหาทางที่เรากำลังจะเดินไปสู่…
จุดหมายของเรา
จุดหมายปลายทาง
ที่ไม่ต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีก
บนเส้นทางนี้
แม้จะทุกข์เพียงใด
เราก็รู้ว่า มีจบ
เป็นเส้นทางที่พระพุทธเจ้าค้นพบ
และเรากำลังเดินทาง …
ฉันได้ยินเสียงของแม่
และพระอาจารย์บอกว่า ไม่ต้องกลัว…
ต่างคนก็ต่างเดินไป
เรียนรู้ไป ช่วยเหลือเกื้อกูลกันไป
พระพุทธเจ้าตรัสถึงมิตรว่า
“ประดุจแสงอรุณในยามเช้า “
กัลยาณมิตรคือที่สุดของชีวิต
มนสิกุล ๒๑ สิงหา ๖๒
