
: พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย เรื่องและภาพ
จาริกธรรมในอเมริกา
(ตอนที่ ๔๓)
“เวลาใจปกติ ความสุขก็บังเกิดขึ้น”
: พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย เรื่องและภาพ
กลุ่มเพื่อชีวิตดีงาม
สำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม และความมั่นคงแห่งสถาบันชาติ พระศาสนา พระมหากษัตริย์ วัดสระเกศ

: พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย เรื่องและภาพ
เราเคยเฝ้าดูสังเกตชีวิต ดูใจตนเองบ้างไหม
วันคืนบางเวลาใจเรามีเรื่องราวมากมาย ทำให้สับสนกังวลใจ อยู่ไม่เป็นสุข หนักอกหนักใจ ในหัวมีแต่ความคิดที่โกรธ โมโห อิจฉา ริษยา ทั้งเคียดแค้น อาฆาต พยาบาท คนอื่น
แม้แต่หน้าก็ไม่อยากเห็น เห็นครั้งไหนนั่นหมายถึงผิดหูผิดตับโดยทีเดียว อยู่ไม่เป็นสุขอึดอัด
เจ้าอัตตา อีโก้ ถือตัว สำคัญหมายมั่นว่าเราเป็นคนที่สำคัญกว่าคนอื่นนี้มันอันตรายมาก
เรากลายเป็นทาสของความหลงเสียแล้ว เสียทีมัน เพราะเผลอสติไปกับอารมณ์ความโกรธ จนทำให้จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เสียอิสรภาพของความเป็นอิสระทางใจ เพราะถูกผีแห่งความโกรธ ความไม่พอใจเข้าสิงจิตใจ จึงทำให้ใบหน้าเศร้าหมองตรึงเครียด อาจจะทำให้เป็นบ้า ปวดหัว เส้นเลือดในสมองแตกได้ คิดมากๆ ถ้าเราไม่รู้จักปล่อยวางเฉยกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องเสียบ้าง อย่าเอามาใส่จิตใจทำให้เสียพื้นที่แห่งความสุขทางใจไป
สิ่งที่ควรคิดทำคือ นำเรื่องที่ดีมีคุณค่าจิตใจ ก็จะทำให้จิตใจสะอาดได้ เอาสิ่งที่ดีเข้ามาใส่ใจเยอะๆ มันก็ดี หากนำแต่สิ่งที่สกปรกเข้ามาใส่ใจมากๆ ก็ใจมืดบอด ใจดำ ใจคิดร้าย ใจสกปรกใจคิดติดลบ คนอื่นผิดตนเองถูกดีอยู่ผู้เดียวใช้ไม่ได้
ความโกรธ ก็เปรียบเสมือนเรากำมือให้แน่นๆ ก็ยิ่งใช้แรงกำมือมากขึ้นบีบรัดจนทำให้เจ็บมือ
ความปกติ เปรียบเสมือนเราแบมือออก ก็รู้สึกตัวเบามือ สบายกายสบายใจด้วย ผ่อนคลายไม่ตรึงเครียด
เมื่อเรารู้จักใช้ชีวิตให้ใจมันเบาบางเป็นกลาง ใจอิสระเบาสบาย การใช้ชีวิตทำงานการดำเนินก็ปกติสุขไม่เดือดร้อนใจ ทำหน้าที่แต่ละขณะไป ทำทีละอย่าง
อยู่กับคนอื่นใจก็ปกติสนุกสนานไป ยิ้ม นิ่ง หัวเราะตามเรื่องราวที่ดำเนินไปตามบทบาทหน้าที่ในแต่ละวัน
ความปกติสุขของจิตใจแบบนี้เราจะทำอย่างไรให้มันอยู่เราได้นานที่สุดได้อย่างไร เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่เที่ยงแท้คงที่ มันก็จะเปลี่ยนแปลงไปตามกฎของธรรมชาติ
สิ่งที่เราสามารถทำได้คือ เพียงแค่ยอมรับ เรียนรู้ ดูมัน รู้มันไป เปลี่ยนแปลงจากที่ไม่ดีให้ดีขึ้น จากสิ่งดีให้พัฒนาขึ้นไปเรื่อยไป
ส่วนเรื่องความโกรธนั้น ก็ปล่อยลดละเลิกได้ยิ่งดีต่อจิตใจ เพียงแค่ลดความสำคัญตนลงมา กลับมาดูที่จิตใจตน เปิดใจให้กว้างด้วยความรัก ความเมตตา ให้อภัยตนเองและคนอื่น

: พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย เรื่องและภาพ
เข้าใจตนเองก็จะเข้าใจคนอื่น ใจเขากับใจเราไม่ต่างกัน ความคิดโลภ โกรธ หลง มันตัวเดียวกัน อยู่ที่แต่ละคนจะมีเชื้อความพอใจและไม่พอใจมากหรือน้อยเท่านั้น
มีความคิดโลภ โกรธ หลงมากก็หนักจิต หนักความคิดมากขึ้นเรื่อยๆ มีน้อยก็เบากาย เบาใจ รอดไปได้
ทุกคนก็ต้องการที่จะมีความสำคัญกันทุกคน ให้อภัย ให้เกียรติกัน เคารพนับถือความดีของกันและกัน ไม่เห็นแก่ตัว ไม่อยากได้หน้า ไม่ข่มเหงคนอื่นยกย่องตนเองลักษณะของคนพาล
ไม่อยากเป็นหัวหน้าคนอื่นจนเกินไป ไม่ควรเอารัดเอาเปรียบกันมันเกิดขึ้นครั้งหนึ่งก็ความไว้ใจมันก็ลดลงไปแล้ว

: พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย เรื่องและภาพ
สุดท้าย ใจปกติสุขเบากายสบายใจทำงานอยู่กับคนอื่นได้สบายเลย แต่ถ้าหนักใจใจขาดความปกติสุขของจิตใจก็หนักอกหนักใจและหนักความคิด
สิ่งที่ควรทำรักษาความปกติสุขของจิตใจไว้กับตนให้นานที่สุดเท่าจะทำได้ ความรัก ความเมตตา การให้อภัยจะบังเกิดมีเอง
เมื่อความโกรธขึ้นมาแล้วก็ย้อนมาดูใจตนเอง ลดความถือตัวลง ฝึกที่จะให้โอกาสตนให้อภัยคนอื่น ฝึกบ่อยๆ เข้า ใจเราก็จะเข้าสู่โหมดของความปกติสุขของจิตใจ จะอยู่กับใคร จะพูดกับเขาก็จะง่ายขึ้น เพราะใจเรามันดีแล้ว
จ๊อด
๒๙ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๖๓ (ค.ศ.๒๐๒๐)

จาริกธรรมในอเมริกา (ตอนที่ ๔๓) “เวลาใจปกติ ความสุขก็บังเกิดขึ้น” : พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย เรื่องและภาพ กลุ่มเพื่อชีวิตดีงาม สำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม และความมั่นคงแห่งสถาบันชาติ พระศาสนา พระมหากษัตริย์ วัดสระเกศ