ปักกลดกลางใจ

แสงสว่างที่กลางใจ (เมื่อไรนะจักปรากฏ) : mon'memo แม้ในที่ซึ่งมืดมิดที่สุดก็ยังมีแสงสว่างแสงสว่างอาจไม่ได้ปรากฏข้างนอกแต่มันอาจปรากฏในใจเราขอเพียงยังมีลมหายใจย่อมมีหนทางที่จะนำไปพบกับแสงสว่างเป็นแน่ ธรรมวิจัยเล็กๆในค่ำคืนนี้กับลมหายใจในปัจจุบันและความคิดที่ย้อนไปในอดีตถึงเรื่องราวของมหาบุรุษท่านหนึ่งเมื่อสองพันหกร้อยกว่าปีก่อน ในค่ำคืนที่มืดมิดที่สุดมหาบุรุษท่านนั้นที่เรารู้จักท่านในนามเจ้าชายสิทธัตถะพระองค์ทรงนั่งลงที่โคนต้นโพธิ์พฤกษ์หลังจากพระองค์กลับมาฉันพระกระยาหารแล้วปัญจวัคคีย์ก็ทิ้งพระองค์ไปด้วยความยึดติดว่าการบรรลุธรรมนั้นจะต้องเพียรอย่างสุดโต่ง เมื่อพระองค์ละความสุดโต่งกว่าจะพบทางสายกลางก็ต้องแลกกับความสูญเสียปัญจวัคคีย์ทั้งห้า

เมื่อครั้งที่ไปกราบพระบรมสารีริกธาตุ ภูเขาทอง วัดสระเกศ ราชวรวิหารที่ร้านกาแฟ ระหว่างทางขึ้นภูเขาทอง มีจัดนิทรรศการเกี่ยวกับหลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์ (เกี่ยว อุปเสณมหาเถระ)ข้าพเจ้าถ่ายภาพเก็บไว้บ้าง เมื่อนำมาอ่านในช่วงเวลาผ่านไปจะกี่ปีก็ตามตัวหนังสือของท่านยังบอกกล่าวถึงสัจธรรมแห่งการดำรงชีวิตที่เป็นบุญมากไปกว่านั้นตัวหนังสือของท่านยังบอกกล่าวถึงมโนปณิธานของท่านที่สืบเนื่องมาแต่บรรพชนจนถึงท่านอาจารย์เจ้าคุณเทอดพระอาจารย์ที่ข้าพเจ้าศรัทธาเหนือเศียรเกล้า เมื่อครั้งสมัยที่ข้าพเจ้าย้งทำสื่อในกระแสข้าพเจ้าได้มีโอกาสสัมภาษณ์ท่านอาจารย์เจ้าคุณเทอดในขณะนั้นจนก่อเกิดบทความ “มโนปณิธาน” ของท่านสี่สิบกว่าตอนแล้วที่ยังเขียนไม่จบ ท่านมักเล่าเรื่องการทำงานของหลวงพ่อสมเด็จฯ...

ค่ำนี้เป็นวันแรกที่รับรู้ถึงลมหายใจชัดอาราธนาศีลแปด โดยไม่ต้องเปิดหนังสือตระหนักรู้ถึงสัจจะว่ามีค่าเพียงใดซึมซับบรรยากาศความมืดในสวนของแม่และน้องอย่างอบอุ่นในทุกมิติของชีวิตปล่อยวางคืออะไรคือปล่อยให้ความคิดลอยออกไปจากตัวหรือเปล่าฉันอยากรู้ว้าถ้าไม่มีความคิดฉัน จะมีอยู่หรือเปล่านะไปไกลๆ เลยนะ เจ้าความคิดแน่ะ ยังอยู่ มนสิกุลบันทึกในความมืดวันศุกร์ที่ 4 มีนาคม พุทธศักราช 2565ขึ้น 2 ค่ำ เดือน 4 ถ้าจำไม่ผิดนะ "คืนค่ำในความมืด" ภาพวาด โดย มนสิกุล วันศุกร์ที่...

แด่ …ความเจ็บปวดในสังสารวัฏ นอนไม่หลับ จิตย้อนไปไกล ถึงเรื่องราวก่อนเกิดพระพุทธเจ้า ก็เลยธรรมวิจัยดู เหตุใดเจ้าชายสิทธัตถะ

๑๓ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๕ ขึ้น ๑๒ ค่ำ เดือน ๓ เมื่อราวสิบปีก่อน วันนี้เป็นวันที่คุณยายจากไป ...

ปักกลดกลางใจ (๑) การเดินทางของเจ้าชายสิทธัตถะเพื่อตามหาความรักที่แท้จริงจากแม่ ที่ใดมีความรักที่แท้จริง ที่นั่นมีความมั่นคง ความรักของแม่ แท้จริง มั่นคง ปลอดภัย

ก่อนที่ท่านพุทธทาสจะละสังขารไปเมื่อวันที่ ๘ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๓๖  สิ่งหนึ่งที่ท่านเป็นห่วงคือจะทำอย่างไรให้ลูกผู้หญิงได้มีโอกาสปฏิบัติธรรมเช่นเดียวกับลูกผู้ชาย ดังปรากฎอยู่ในบันทึกของท่านตอนหนึ่งว่า ... มโนธาตุในใจ คือความตระหนักรู้ถึงเหตุปัจจัยในการสร้างอาศรมสำหรับลูกสาวแห่งนี้ขึ้นมาก็เพื่อให้เป็นที่พึ่งของลูกผู้หญิง เพราะสวนโมกขพลารามที่เกิดขึ้นมาได้ก็เพราะเงินก้อนสุดท้ายของผู้หญิงคนหนึ่ง คือคุณแม่เคลื่อน พานิช โยมแม่ของท่านพุทธทาส ที่สนับสนุนลูกให้เดินไปบนหนทางนี้จนถึงที่สุดแห่งทุกข์ นั่นเอง

ขอขอบคุณ ภาพจาก มติชนสุดสัปดาห์ online วันศุกร์ที่ ๑๖ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๖๔ ห่างหายไปนานเป็นปี ผู้เขียนก็พบแต่กับความสูญเสียซ้ำแล้วซ้ำเล่า วันนี้เมื่อได้ย้อนกลับมารำลึกถึงความเมตตาของท่านอาจารย์เจ้าคุณพระราชกิจจาภรณ์ (เทอด ญาณวชิโร) ในขณะนั้น ซึ่งได้ทำงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาทุกด้านอย่างเสียสละเต็มกำลัง และยังถูกกระทำมากมายจากหน่วยงานที่ได้ชื่อว่า ดูแลพระสงฆ์ ทำให้ผู้เขียนงงไปหมดมาหลายปี นับตั้งแต่วันนั้น วันที่ ๒๔...

๑๓ ตุลา ๒๕๖๔ รำลึกถึงวันที่พ่อจากไป... "วิถีแห่งการให้ คือ หัวใจของการบำเพ็ญบารมี" วันสำคัญ แห่งการสวรรคตของพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร  วันที่ ๑๓...

ปกหนังสือ "บันทึกฝึกขีดเขียน : เล่ม ๑ " โดย มนสิกุล เรื่อง และภาพ ยังทุกข์ไม่พออีกหรือ ... ผู้เขียนถามตนเอง จริงๆ ก็พอแล้วนะ สำหรับความทุกข์ แต่จะเลือกไม่ทุกข์ใจได้อย่างไร นี่สิสำคัญ ...