“เมื่อมีใครเดินอยู่ เราต้องเว้นที่ให้เขาเดิน” บันทึกค่ำคืนวันพระหลังฝน โดย มนสิกุล
ค่ำคืนวันพระ
หอยทากตัวน้อยเดินไปมาหลังฝนตกหนักเราต้องหยุดเดิน
ผืนดินเดียวกันต้องแบ่งกันเดิน
ถ้าเราไปเดินหอยทากอาจถูกเหยียบและตาย
เราเองก็เช่นกันต้องระวังจิตระวังวาจาและระวังกายไม่งั้นก็ตายได้ง่ายๆเช่นเดียวกัน
กราบพระพุทธรูปตัวแทนของพระพุทธเจ้าพระองค์ทรงนิ่งเงียบในเวลาที่ควรนิ่งเงียบและทรงพูด เมื่อจำเป็นต้องพูดวาจาของพระองค์จึงศักดิ์สิทธิ์
จะไปไหน : มนสิกุล บันทึก
จะไปไหน…
หลังจากที่ฉันรู้สึกน้อยใจในโชคชะตาอย่างไม่รู้ตัวฉันก็เหวี่ยงไปเหวี่ยงมาจนเมื่ออำลาพุทธภูมิไปเมื่อวันก่อน
วันต่อมาฉันก็ฝันเห็นว่าหลวงพี่นิรามิสาชวนฉันเดินในสวนไปกับลมหายใจอย่างมีสติแล้วหลวงพี่นิรามิสาก็กอดคุณแม่ของฉันฉันกับแม่และน้องเราไปเข้าคอร์สหลวงปู่ติช นัท ฮันห์ด้วยกัน
พี่เสาวนีย์ ธโนฆาภรณ์ และอาจารย์คุณลุงธีรทาสเป็นคนเชียร์ให้ฉันไปหมู่บ้านพลัมประเทศฝรั่งเศสหลังจากติดตามหลวงปู่ติช นัท ฮันห์ ตอนท่านจาริกธรรมกลับประเทศเวียดนามเป็นครั้งแรกในเวลา ๔๐ ปีที่ท่านจากไปจนออกมาเป็นหนังสือเล่มนี้ “เริ่มต้นใหม่”ตั้งใจทำถวายหลวงปู่ติช นัท ฮันห์ จนสำเร็จเป็นกุศลอันยิ่งใหญ่ที่อาจารย์คุณลุงธีรทาสบอกว่า เป็นบุญใหญ่ที่พาเดินทางข้ามภพชาติได้อย่างไม่ตกหล่นแล้ว
โรงเจเป้าเก็งเต๊งคือจุดเริ่มต้น ของการเดินทางด้านในยังมีภาพเรื่องราวมากมายที่ผุดขึ้นระหว่างการสวดมนต์สองวันที่ผ่านมาฉันจึงจัดคอร์ส...
ก่อนจะเดินต่อไป : มนสิกุล บันทึก
ก่อนจะเดินต่อไป...
ฉันกลับมาทบทวนตัวเอง
ครั้งหนึ่งกับการคิดว่า
ตัวเองจะเดินตามเส้นทางพุทธภูมิ
อันยาวไกล
เพื่อช่วยเหลือผู้คนให้ได้มากที่สุด
ตามรอยพระโพธิสัตว์สายเซน
อาจารย์คุณลุงธีรทาส และพี่เสาวณีย์ ธโนฆาภรณ์
แสงสว่างที่กลางใจ (เมื่อไรนะจักปรากฏ) : mon’memo
แสงสว่างที่กลางใจ (เมื่อไรนะจักปรากฏ)
: mon'memo
แม้ในที่ซึ่งมืดมิดที่สุดก็ยังมีแสงสว่างแสงสว่างอาจไม่ได้ปรากฏข้างนอกแต่มันอาจปรากฏในใจเราขอเพียงยังมีลมหายใจย่อมมีหนทางที่จะนำไปพบกับแสงสว่างเป็นแน่
ธรรมวิจัยเล็กๆในค่ำคืนนี้กับลมหายใจในปัจจุบันและความคิดที่ย้อนไปในอดีตถึงเรื่องราวของมหาบุรุษท่านหนึ่งเมื่อสองพันหกร้อยกว่าปีก่อน
ในค่ำคืนที่มืดมิดที่สุดมหาบุรุษท่านนั้นที่เรารู้จักท่านในนามเจ้าชายสิทธัตถะพระองค์ทรงนั่งลงที่โคนต้นโพธิ์พฤกษ์หลังจากพระองค์กลับมาฉันพระกระยาหารแล้วปัญจวัคคีย์ก็ทิ้งพระองค์ไปด้วยความยึดติดว่าการบรรลุธรรมนั้นจะต้องเพียรอย่างสุดโต่ง
เมื่อพระองค์ละความสุดโต่งกว่าจะพบทางสายกลางก็ต้องแลกกับความสูญเสียปัญจวัคคีย์ทั้งห้า
แด่ … ความทรงจำอันงดงาม (๑) คำสารภาพ : เขียนโดย มนสิกุล
เมื่อครั้งที่ไปกราบพระบรมสารีริกธาตุ ภูเขาทอง วัดสระเกศ ราชวรวิหารที่ร้านกาแฟ ระหว่างทางขึ้นภูเขาทอง มีจัดนิทรรศการเกี่ยวกับหลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์ (เกี่ยว อุปเสณมหาเถระ)ข้าพเจ้าถ่ายภาพเก็บไว้บ้าง
เมื่อนำมาอ่านในช่วงเวลาผ่านไปจะกี่ปีก็ตามตัวหนังสือของท่านยังบอกกล่าวถึงสัจธรรมแห่งการดำรงชีวิตที่เป็นบุญมากไปกว่านั้นตัวหนังสือของท่านยังบอกกล่าวถึงมโนปณิธานของท่านที่สืบเนื่องมาแต่บรรพชนจนถึงท่านอาจารย์เจ้าคุณเทอดพระอาจารย์ที่ข้าพเจ้าศรัทธาเหนือเศียรเกล้า
เมื่อครั้งสมัยที่ข้าพเจ้าย้งทำสื่อในกระแสข้าพเจ้าได้มีโอกาสสัมภาษณ์ท่านอาจารย์เจ้าคุณเทอดในขณะนั้นจนก่อเกิดบทความ “มโนปณิธาน” ของท่านสี่สิบกว่าตอนแล้วที่ยังเขียนไม่จบ
ท่านมักเล่าเรื่องการทำงานของหลวงพ่อสมเด็จฯ...
ปล่อยวาง คืออะไรนะ : Mon’memo
ค่ำนี้เป็นวันแรกที่รับรู้ถึงลมหายใจชัดอาราธนาศีลแปด โดยไม่ต้องเปิดหนังสือตระหนักรู้ถึงสัจจะว่ามีค่าเพียงใดซึมซับบรรยากาศความมืดในสวนของแม่และน้องอย่างอบอุ่นในทุกมิติของชีวิตปล่อยวางคืออะไรคือปล่อยให้ความคิดลอยออกไปจากตัวหรือเปล่าฉันอยากรู้ว้าถ้าไม่มีความคิดฉัน จะมีอยู่หรือเปล่านะไปไกลๆ เลยนะ เจ้าความคิดแน่ะ ยังอยู่
มนสิกุลบันทึกในความมืดวันศุกร์ที่ 4 มีนาคม พุทธศักราช 2565ขึ้น 2 ค่ำ เดือน 4 ถ้าจำไม่ผิดนะ
"คืนค่ำในความมืด" ภาพวาด โดย มนสิกุล วันศุกร์ที่...
แด่ …ความเจ็บปวดในสังสารวัฏ : mon ‘memo
แด่ …ความเจ็บปวดในสังสารวัฏ
นอนไม่หลับ
จิตย้อนไปไกล
ถึงเรื่องราวก่อนเกิดพระพุทธเจ้า
ก็เลยธรรมวิจัยดู
เหตุใดเจ้าชายสิทธัตถะ
วันที่คุณยายจากไป : mon memo
๑๓ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๕
ขึ้น ๑๒ ค่ำ เดือน ๓
เมื่อราวสิบปีก่อน
วันนี้เป็นวันที่คุณยายจากไป
...
ปักกลดกลางใจ (๑) การเดินทางของเจ้าชายสิทธัตถะเพื่อตามหาความรักที่แท้จริงจากแม่ เขียนโดย มนสิกุล
ปักกลดกลางใจ (๑)
การเดินทางของเจ้าชายสิทธัตถะเพื่อตามหาความรักที่แท้จริงจากแม่
ที่ใดมีความรักที่แท้จริง
ที่นั่นมีความมั่นคง
ความรักของแม่
แท้จริง มั่นคง ปลอดภัย