แสงสว่างที่กลางใจ (เมื่อไรนะจักปรากฏ) : mon’memo
แสงสว่างที่กลางใจ (เมื่อไรนะจักปรากฏ)
: mon'memo
แม้ในที่ซึ่งมืดมิดที่สุดก็ยังมีแสงสว่างแสงสว่างอาจไม่ได้ปรากฏข้างนอกแต่มันอาจปรากฏในใจเราขอเพียงยังมีลมหายใจย่อมมีหนทางที่จะนำไปพบกับแสงสว่างเป็นแน่
ธรรมวิจัยเล็กๆในค่ำคืนนี้กับลมหายใจในปัจจุบันและความคิดที่ย้อนไปในอดีตถึงเรื่องราวของมหาบุรุษท่านหนึ่งเมื่อสองพันหกร้อยกว่าปีก่อน
ในค่ำคืนที่มืดมิดที่สุดมหาบุรุษท่านนั้นที่เรารู้จักท่านในนามเจ้าชายสิทธัตถะพระองค์ทรงนั่งลงที่โคนต้นโพธิ์พฤกษ์หลังจากพระองค์กลับมาฉันพระกระยาหารแล้วปัญจวัคคีย์ก็ทิ้งพระองค์ไปด้วยความยึดติดว่าการบรรลุธรรมนั้นจะต้องเพียรอย่างสุดโต่ง
เมื่อพระองค์ละความสุดโต่งกว่าจะพบทางสายกลางก็ต้องแลกกับความสูญเสียปัญจวัคคีย์ทั้งห้า
แด่ … ความทรงจำอันงดงาม (๑) คำสารภาพ : เขียนโดย มนสิกุล
เมื่อครั้งที่ไปกราบพระบรมสารีริกธาตุ ภูเขาทอง วัดสระเกศ ราชวรวิหารที่ร้านกาแฟ ระหว่างทางขึ้นภูเขาทอง มีจัดนิทรรศการเกี่ยวกับหลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์ (เกี่ยว อุปเสณมหาเถระ)ข้าพเจ้าถ่ายภาพเก็บไว้บ้าง
เมื่อนำมาอ่านในช่วงเวลาผ่านไปจะกี่ปีก็ตามตัวหนังสือของท่านยังบอกกล่าวถึงสัจธรรมแห่งการดำรงชีวิตที่เป็นบุญมากไปกว่านั้นตัวหนังสือของท่านยังบอกกล่าวถึงมโนปณิธานของท่านที่สืบเนื่องมาแต่บรรพชนจนถึงท่านอาจารย์เจ้าคุณเทอดพระอาจารย์ที่ข้าพเจ้าศรัทธาเหนือเศียรเกล้า
เมื่อครั้งสมัยที่ข้าพเจ้าย้งทำสื่อในกระแสข้าพเจ้าได้มีโอกาสสัมภาษณ์ท่านอาจารย์เจ้าคุณเทอดในขณะนั้นจนก่อเกิดบทความ “มโนปณิธาน” ของท่านสี่สิบกว่าตอนแล้วที่ยังเขียนไม่จบ
ท่านมักเล่าเรื่องการทำงานของหลวงพ่อสมเด็จฯ...
ปล่อยวาง คืออะไรนะ : Mon’memo
ค่ำนี้เป็นวันแรกที่รับรู้ถึงลมหายใจชัดอาราธนาศีลแปด โดยไม่ต้องเปิดหนังสือตระหนักรู้ถึงสัจจะว่ามีค่าเพียงใดซึมซับบรรยากาศความมืดในสวนของแม่และน้องอย่างอบอุ่นในทุกมิติของชีวิตปล่อยวางคืออะไรคือปล่อยให้ความคิดลอยออกไปจากตัวหรือเปล่าฉันอยากรู้ว้าถ้าไม่มีความคิดฉัน จะมีอยู่หรือเปล่านะไปไกลๆ เลยนะ เจ้าความคิดแน่ะ ยังอยู่
มนสิกุลบันทึกในความมืดวันศุกร์ที่ 4 มีนาคม พุทธศักราช 2565ขึ้น 2 ค่ำ เดือน 4 ถ้าจำไม่ผิดนะ
"คืนค่ำในความมืด" ภาพวาด โดย มนสิกุล วันศุกร์ที่...
แด่ …ความเจ็บปวดในสังสารวัฏ : mon ‘memo
แด่ …ความเจ็บปวดในสังสารวัฏ
นอนไม่หลับ
จิตย้อนไปไกล
ถึงเรื่องราวก่อนเกิดพระพุทธเจ้า
ก็เลยธรรมวิจัยดู
เหตุใดเจ้าชายสิทธัตถะ
วันที่คุณยายจากไป : mon memo
๑๓ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๕
ขึ้น ๑๒ ค่ำ เดือน ๓
เมื่อราวสิบปีก่อน
วันนี้เป็นวันที่คุณยายจากไป
...
ปักกลดกลางใจ (๑) การเดินทางของเจ้าชายสิทธัตถะเพื่อตามหาความรักที่แท้จริงจากแม่ เขียนโดย มนสิกุล
ปักกลดกลางใจ (๑)
การเดินทางของเจ้าชายสิทธัตถะเพื่อตามหาความรักที่แท้จริงจากแม่
ที่ใดมีความรักที่แท้จริง
ที่นั่นมีความมั่นคง
ความรักของแม่
แท้จริง มั่นคง ปลอดภัย
๑๐๐ ปีชาตกาลแม่ทัพธรรมสตรี ผู้มีคุณูปการทั้งทางโลกและทางธรรม (ตอนที่ ๒) แสงสว่างจากท่านพุทธทาส เรื่องและภาพโดย หมอนไม้
ก่อนที่ท่านพุทธทาสจะละสังขารไปเมื่อวันที่ ๘ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๓๖ สิ่งหนึ่งที่ท่านเป็นห่วงคือจะทำอย่างไรให้ลูกผู้หญิงได้มีโอกาสปฏิบัติธรรมเช่นเดียวกับลูกผู้ชาย ดังปรากฎอยู่ในบันทึกของท่านตอนหนึ่งว่า ...
มโนธาตุในใจ คือความตระหนักรู้ถึงเหตุปัจจัยในการสร้างอาศรมสำหรับลูกสาวแห่งนี้ขึ้นมาก็เพื่อให้เป็นที่พึ่งของลูกผู้หญิง เพราะสวนโมกขพลารามที่เกิดขึ้นมาได้ก็เพราะเงินก้อนสุดท้ายของผู้หญิงคนหนึ่ง คือคุณแม่เคลื่อน พานิช โยมแม่ของท่านพุทธทาส ที่สนับสนุนลูกให้เดินไปบนหนทางนี้จนถึงที่สุดแห่งทุกข์ นั่นเอง
“พระผู้บริสุทธิ์” รำลึกวันวาน มโนปณิธาน พระราชกิจจาภรณ์ (เทอด ญาณวชิโร) ตอนที่ ๘๐ หลังพายุผ่านพ้น …ฟ้าก็สว่างไสว
ขอขอบคุณ ภาพจาก มติชนสุดสัปดาห์ online วันศุกร์ที่ ๑๖ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๖๔
ห่างหายไปนานเป็นปี ผู้เขียนก็พบแต่กับความสูญเสียซ้ำแล้วซ้ำเล่า วันนี้เมื่อได้ย้อนกลับมารำลึกถึงความเมตตาของท่านอาจารย์เจ้าคุณพระราชกิจจาภรณ์ (เทอด ญาณวชิโร) ในขณะนั้น ซึ่งได้ทำงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาทุกด้านอย่างเสียสละเต็มกำลัง และยังถูกกระทำมากมายจากหน่วยงานที่ได้ชื่อว่า ดูแลพระสงฆ์ ทำให้ผู้เขียนงงไปหมดมาหลายปี นับตั้งแต่วันนั้น วันที่ ๒๔...
๑๓ ตุลา ๒๕๖๔ : รำลึกถึงวันที่พ่อจากไป…”วิถีแห่งการให้ คือ หัวใจของการบำเพ็ญบารมี”
๑๓ ตุลา ๒๕๖๔
รำลึกถึงวันที่พ่อจากไป...
"วิถีแห่งการให้ คือ หัวใจของการบำเพ็ญบารมี"
วันสำคัญ แห่งการสวรรคตของพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร วันที่ ๑๓...
“เรียนรู้ความคิดที่เติบโตและมีความหมาย…” คำนิยม จากพระมหาขวัญชัย กิตติเมธี : “บันทึกฝึกขีดเขียน” เล่ม ๑
ปกหนังสือ "บันทึกฝึกขีดเขียน : เล่ม ๑ " โดย มนสิกุล เรื่อง และภาพ
ยังทุกข์ไม่พออีกหรือ ...
ผู้เขียนถามตนเอง จริงๆ ก็พอแล้วนะ สำหรับความทุกข์ แต่จะเลือกไม่ทุกข์ใจได้อย่างไร นี่สิสำคัญ ...