มื่อช้างและปลาวาฬค่อยๆ หายไป

คือสัญญาณเตือนภัยของมนุษย์

ที่ไม่ค่อยมีใครรับฟัง

เข่นเดียวกับทุกเรื่องที่เรามักประมาทเสมอ

เราหลงเกลียดชังกัน

เราหลงทะเลาะกัน

เราหลงความคิดของเราว่าใช่

แล้วเราก็ไม่ได้ยินเสียงเพื่อนของเราที่กำลังพยายามสื่อสารอะไรบางอย่างกับเราจากก้นบึ้งแห่งความทุกข์ระทม

ฉันถูกเธอผิด

เธอถูกฉันผิด

ต่างอยู่บนหนทางแห่งความไม่รู้ว่า

เรานั้นถูกหลอกด้วยกันทั้งสิ้น

แท้จริงแล้วไม่มีอะไรถูกทั้งหมด

และไม่มีอะไรผิดทั้งหมด จริงไหม

เพียงเพราะเรากลัว

เรากังวล

เราไม่แน่ใจ…

สารพัดความคิดไม่ดีมากมายที่หุ้มห่อใจเราไว้

อย่างแน่นหนา

จนทำให้เราขาดความกรุณาปรานีต่อกัน

ทั้งๆ ที่เราไม่รู้ว่า

เราคือครอบครัวเดียวกัน

เราเคยเป็นพ่อแม่พี่น้องกัน

เราเคยช่วยเหลือเกื้อกูลกัน

แล้วเราก็จะค่อยๆ จากกันไป

เช่นเดียวกับปลาวาฬและช้างป่า

ที่เดินวนรอบสระน้ำนิ่งแล้วดื่มน้ำนั้นและจากไป

เพราะเราต่างไม่รู้ว่าน้ำนิ่งนั้นไหลลึก เหลือเกิน

ธรรมชาตินั้นมีพลังยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เราจะเข้าใจได้

พระพุทธองค์จึงทรงรับฟังความทุกข์ของทุกชีวิต

เพื่อว่าวันหนึ่งเราจะฟังกันได้ อย่างแท้จริง

เมื่อเราฟังกันเข้าใจ

เราจะรู้ว่า

ไม่มีใครควรแก่การเกลียดชังเลยแม้แต่คนเดียว

ภาพวาดจากมือถือ "ช้างป่ากับปลาวาฬ" โดย มนสิกุล
ภาพวาดจากมือถือ “ช้างป่ากับปลาวาฬ” โดย มนสิกุล

เรื่อง และภาพ โดย มนสิกุล

วันจันทร์ที่ ๒๘ กันยายน พ.ศ.๒๕๖๓

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here