มื่อช้างและปลาวาฬค่อยๆ หายไป
คือสัญญาณเตือนภัยของมนุษย์
ที่ไม่ค่อยมีใครรับฟัง
เข่นเดียวกับทุกเรื่องที่เรามักประมาทเสมอ
เราหลงเกลียดชังกัน
เราหลงทะเลาะกัน
เราหลงความคิดของเราว่าใช่
แล้วเราก็ไม่ได้ยินเสียงเพื่อนของเราที่กำลังพยายามสื่อสารอะไรบางอย่างกับเราจากก้นบึ้งแห่งความทุกข์ระทม
ฉันถูกเธอผิด
เธอถูกฉันผิด
ต่างอยู่บนหนทางแห่งความไม่รู้ว่า
เรานั้นถูกหลอกด้วยกันทั้งสิ้น
แท้จริงแล้วไม่มีอะไรถูกทั้งหมด
และไม่มีอะไรผิดทั้งหมด จริงไหม
เพียงเพราะเรากลัว
เรากังวล
เราไม่แน่ใจ…
สารพัดความคิดไม่ดีมากมายที่หุ้มห่อใจเราไว้
อย่างแน่นหนา
จนทำให้เราขาดความกรุณาปรานีต่อกัน
ทั้งๆ ที่เราไม่รู้ว่า
เราคือครอบครัวเดียวกัน
เราเคยเป็นพ่อแม่พี่น้องกัน
เราเคยช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
แล้วเราก็จะค่อยๆ จากกันไป
เช่นเดียวกับปลาวาฬและช้างป่า
ที่เดินวนรอบสระน้ำนิ่งแล้วดื่มน้ำนั้นและจากไป
เพราะเราต่างไม่รู้ว่าน้ำนิ่งนั้นไหลลึก เหลือเกิน
ธรรมชาตินั้นมีพลังยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เราจะเข้าใจได้
พระพุทธองค์จึงทรงรับฟังความทุกข์ของทุกชีวิต
เพื่อว่าวันหนึ่งเราจะฟังกันได้ อย่างแท้จริง
เมื่อเราฟังกันเข้าใจ
เราจะรู้ว่า
ไม่มีใครควรแก่การเกลียดชังเลยแม้แต่คนเดียว
