ยามเย็น
สนทนากับลมหายใจ
เพื่อนสนิทของฉัน
ที่ฉันมักจะละเลยมายาวนาน
เธอ (ลมหายใจ)
บอกกับฉันว่า
วันนี้
ฉัน (ลมหายใจ)
รู้สึกเดินทางสะดวกขึ้น
ท่องไปในกายของเธอได้ทั่วตัวมากขึ้น
ฉัน(ลมหายใจ)
รับรู้ถึงการเจ็บตรงนั้น
ปวดตรงนี้ ของเธอ ขัดขึ้น
ฉัน (ลมหายใจ)
ก็เลยรักษาร่างกายให้เธอ
ขอบใจเธอนะ
ที่เธอใส่ใจฉัน
ลมหายใจบอก
เพราะเราต้องเดินทางไปด้วยกัน
เราจึงต้องใส่ใจกัน
จนลมหายใจสุดท้ายนะ
“นั่งคุยกับลมหายใจ” ภาพประกอบโดย หมอนไม้
