จะไปไหน…
หลังจากที่ฉันรู้สึกน้อยใจในโชคชะตาอย่างไม่รู้ตัว
ฉันก็เหวี่ยงไปเหวี่ยงมา
จนเมื่ออำลาพุทธภูมิไปเมื่อวันก่อน
วันต่อมาฉันก็ฝันเห็นว่าหลวงพี่นิรามิสา
ชวนฉันเดินในสวนไปกับลมหายใจอย่างมีสติ
แล้วหลวงพี่นิรามิสาก็กอดคุณแม่ของฉัน
ฉันกับแม่และน้อง
เราไปเข้าคอร์สหลวงปู่ติช นัท ฮันห์ด้วยกัน
พี่เสาวนีย์ ธโนฆาภรณ์ และอาจารย์คุณลุงธีรทาส
เป็นคนเชียร์ให้ฉันไปหมู่บ้านพลัมประเทศฝรั่งเศส
หลังจากติดตามหลวงปู่ติช นัท ฮันห์ ตอนท่านจาริกธรรมกลับประเทศเวียดนามเป็นครั้งแรกในเวลา ๔๐ ปีที่ท่านจากไป
จนออกมาเป็นหนังสือเล่มนี้ “เริ่มต้นใหม่”
ตั้งใจทำถวายหลวงปู่ติช นัท ฮันห์ จนสำเร็จ
เป็นกุศลอันยิ่งใหญ่ที่อาจารย์คุณลุงธีรทาส
บอกว่า เป็นบุญใหญ่
ที่พาเดินทางข้ามภพชาติได้อย่างไม่ตกหล่นแล้ว
โรงเจเป้าเก็งเต๊ง
คือจุดเริ่มต้น ของการเดินทางด้านใน
ยังมีภาพเรื่องราวมากมาย
ที่ผุดขึ้นระหว่างการสวดมนต์
สองวันที่ผ่านมา
ฉันจึงจัดคอร์ส allittle อานาปานสติให้กับตัวเอง
เมื่อกลับมาอยู่กับลมหายใจ
ก็พบว่า…
มนสิกุล บันทึกไว้สอนใจตัวเอง
ว่าทุกอย่างยังดำรงอยู่แม้จะแปรเปลี่ยนไป
และความเปลี่ยนแปลงนี้เอง
นำความเข้าใจในชีวิตยิ่งขึ้น
ขณะเดียวกัน
การยอมรับก็เป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง
ที่จะก้าวเดินบนหนทางเล็กๆ นี้เพียงลำพัง
อย่างมั่นคงขึ้น
เพราะไม่มีใครจากไป
มีแต่การแปรเปลี่ยนเท่านั้นเอง
เสียงของหลวงปู่ติช นัท ฮันห์ ส่งพลังมา
แม่กับน้องยิ้มแล้วเราก็เดินไปด้วยกัน
บนเส้นทางแห่งลมหายใจนี้
วันพุธที่ ๑๐ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
ขึ้น ๑๓ ค่ำ เดือน ๙
แล้วฉันก็ระลึกได้ว่า
ท่านอาจารย์เจ้าคุณเทอด บอกว่า
พระเจดีย์ที่ถูกทำลายไปเป็นเศษอิฐหินดินทรายมากมาย ทุกเศษหินดินทรายทุกเม็ด ก็คือพระเจดีย์องค์น้อยๆ มากมายเต็มไปหมด
อย่าท้อที่ถูกทำลาย แต่จงตั้งใจบำเพ็ญภาวนาต่อไปบนหนทางนี้
หนทางที่พระพุทธเจ้าเปิดทางไว้ให้แล้ว
และเราก็ทำหน้าที่เดิน เดินไปกับลมหายใจแห่งสติ จนกว่าจะถึงเส้นชัย
