“ไม่แบกก็ไม่หนัก
ไม่ถือสาก็ไม่โกรธ
ไม่คิดมากก็ไม่กลุ้ม
ไม่ทุ่มเทเกินไปก็ไม่ผิดหวัง
ปล่อยวางบ้าง ก็ไม่ต้องทุกข์ใจ”
หลวงปู่สุข โกวิโท
พระครูพิสุทธิ์พรหมวิหาร (หลวงปู่สุข โกวิโท) แห่งวัดป่าพรหมนิมิต จังหวัดศรีสะเกษ พระกัมมัฏฐานผู้มีปฏิปทาอันงดงาม เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตา และมีความนิ่งสงบเย็นเป็นสรณะ เคร่งครัดในข้อวัตรปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างยิ่งยวด ได้ละสังขารที่โรงพยาบาลศรีสะเกษ เมื่อวันศุกร์ที่ ๑๒ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๓ เวลา ๑๕.๓๐ น. หลังจากท่านอาพาธด้วยโรคหัวใจและปอดมากว่า ๑๓ ปี แล้วเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลศรีสะเกษอยู่ระยะหนึ่ง จนกระทั่งมรณภาพอย่างสงบ สิริรวมอายุ ๘๗ ปี ๕๗ พรรษา โดยจะมีพิธีพระราชทานเพลิงศพในวันอาทิตย์ที่ ๒๑ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๓
น้อมเศียรเกล้า อาเศียรวาท
กราบสรีรสังขาร
“หลวงปู่สุข โกวิโท”
พระผู้สานสร้าง…ทางพระพุทธศาสนา
(๔) เดินธุดงค์ภาคตะวันออก ฝากตัวเป็นศิษย์พระอาจารย์ภัททันตะ อาสภเถระ
ความเดิมตอนที่แล้ว…
หลังจากได้ผ่านการทดสอบการฝึกอบรมและการปฏิบัติกับหลวงพ่อชา สุภัทโธ แห่งวัดหนองป่าพง จังหวัดอุบลราชธานีเป็นเวลา ๒ ปี หลวงปู่สุขท่านยังอยากออกเดินธุดงค์เพื่อขัดเกลาจิตใจต่อไป ท่านจึงชวนเพื่อนพระด้วยกันอีก ๗ รูป ออกเดินธุดงค์มุ่งหน้าสู่ภาคตะวันออกต่อไป
(๔) เดินธุดงค์ภาคตะวันออก
ฝากตัวเป็นศิษย์
พระอาจารย์ภัททันตะ อาสภเถระ
พระอาจารย์ภัททันตะ อาสภมหาเถระ เป็นชาวพม่า เมื่อปีพุทธศักราช ๒๔๙๓ ท่านได้รับการถ่ายทอดวิชา “วิปัสสนาจารย์” จากพระอาจารย์ภัททันตะ โสภณมหาเถระ อัคคมหาบัณฑิต (มหาสี สะยาด่อร์) ผู้เป็นพระปรมาจารย์ต้นตำรับ “พองหนอ ยุบหนอ” และได้รับมอบหมายให้เป็นวิปัสสนาจารย์ประจำสำนักมหาสีสาสนยิสสา แห่งนครย่างกุ้ง ประเทศไทยจึงได้แสดงความจำนงไปยังสภาพุทธศาสนาแห่งประเทศพม่า ขอให้จัดส่งพระวิปัสสนาจารย์ผู้มีความรู้เชี่ยวชาญมาช่วยสอนวิปัสสนากรรมฐานในประเทศไทย สภาการพุทธศาสนาแห่งประเทศพม่าจึงมอบหมายให้ท่านพระอาจารย์ภัททันตะ อาสภมหาเถระมาช่วยสอนวิปัสสนาในประเทศไทย
เมื่อปีพุทธศักราช ๒๕๐๕ พระอาจารย์ภัททันตะอาสภเถระ ธัมมจาริยะได้รับอาราธนาจากนายธรรมนูญ สิงคารวณิช ให้มาเป็นพระอาจารย์สอนกรรมฐานประจำสำนักวิปัสสนาวิเวกอาศรม จังหวัดชลบุรี
ขณะนั้นหลวงปู่สุขท่านเดินธุดงค์มาแถวๆ ภาคตะวันออกพอดี เลยได้ยินกิตติศัพท์ว่ามีครูบาอาจารย์ที่เก่งทางด้านวิปัสสนากรรมฐานเป็นชาวพม่าอยู่ที่จังหวัดชลบุรี หลวงปู่จึงออกเดินธุดงค์เพื่อไปขอศึกษาและแนวทางการปฎิบัติ หลังจากได้เข้าไปฝากตัวเป็นศิษย์เพื่อให้พระอาจารย์อาสภเถระท่านสอน แต่ก็มีปัญหาอยู่อย่างหนึ่งคือการสื่อสาร เพราะท่านพระอาจารย์อาสภเถระท่านพูดภาษาไทยไม่ได้ ได้แต่สอนกันโดยภาษาใบ้ชี้มือชี้ไม้ทำความเข้าใจกัน
ส่วนใหญ่ท่านพระอาจารย์อาสภเถระท่านจะนำพาปฏิบัติให้ดูเป็นตัวอย่าง สอนเกี่ยวกับเรื่องจิต และการกำหนดรู้ “ยุบหนอ พองหนอ” และการเดินจงกรมแบบช้าๆ ซ้ายย่างหนอ ขวาย่างหนอ หลวงปู่ท่านบอกว่าวิธีการฝึกนี้ดี แต่ไม่ถูกกับจริตของท่าน หลวงปู่จึงอยู่ฝึกปฏิบัติกับท่านพระอาจารย์อาสภเถระเป็นเวลาหนึ่งเดือน แล้วหลวงปู่จึงกราบลาพระอาจารย์เพื่อออกธุดงค์ต่อไป แต่แม้ว่าท่านจะอยู่ปฏิบัติเพียงระยะสั้นๆ หากทว่า ความเป็นอาจารย์กับศิษย์นั้นยังดำรงอยู่ตลอดไป
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ขอขอบคุณ เรื่องและภาพโดยศิษยานุศิษย์ หลวงปู่สุข โกวิโท
