เมื่อพระเขียนบทกวี …
บทกวีที่มีลมหายใจแห่งธรรม …
ดอกไม้น้อยอหังการ จะบานแต้มโลก
โดย พระครูใบฎีกามงคล วชิรปัญโญ
๏ ดอกไม้ในเมืองใหญ่ ขาวดอกไม้ในเมืองหม่น
ดอกบานในใจคน เป็นดอกผลแห่งเมตตา
๏ จะบาน ฉันจะบาน จะกล้าหาญบานเบ่งอ้า
มีชีวิตชีวา บานทายท้าลมแดดฝน
๏ แม้ว่าไม่ยิ่งใหญ่ อันใครใครก็ไม่สน
ผลิดอกบอกอดทน แต้มโลกจนเป็นโลกงาม
๏ ไม่แพ้แม้แดดแรง บานกล้าแกร่งลมแล้งน้ำ
บานชื่นทุกโมงยาม แต้มความงามให้โลกนี้
๏ ไม่โทษไม่ถามใคร ไม่ว่าดอกใดใดที่
ไม่ทวงถามประดามี กับดอกที่ไม่เบ่งบาน
๏ แม้จะเป็นดอกน้อย จะค่อยค่อยแตกกิ่งก้าน
ค่อยผลิดอกออกบาน จะสร้างงานให้โลกงาม
๏ จงบาน เธอจงบาน เธอจะผ่านความบอบซ้ำ
สลัดกลีบอันลีบลำ เป็นปุ๋ยชำให้ดอกใหม่
๏ บานเถิด ช่วยกันบาน โลกสวรรค์นั้นสร้างได้
แม้ดอกน้อยไม่เป็นไร ขอให้เธอไม่หยุดบาน ๚๛
ดอกไม้น้อยอหังการ จะบานแต้มโลก
พระครูใบฎีกามงคล วชิรปัญโญ เรื่อง ปัญญวชิรา ภาพ
