วันนี้วันพระแรกของเดือน ๗
ข้าพเจ้าเดินไปทำบุญที่วัด
สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าชอบก็คือ การจุดเทียน
แล้วก็นำดอกไม้ไปวางไว้ในแจกันที่ทางวัดจัดให้
เวลาจุดเทียนแล้ว ก็ชอบนำแสงเทียนไปจุดให้กับเทียนเล่มอื่นๆ ที่ดับลงไปก่อนหน้านี้
จะด้วยแรงลมหรืออะไรก็ตามที
ข้าพเจ้าก็จะไปจุดให้ติดใหม่
เวลาที่เห็นแสงเทียนทุกเล่มสว่างไสว
ก็รู้สึกถึงพลังของสังฆะ
ข้าพเจ้ามักสังเกตว่า เวลาจุดเทียนใจเราเป็นเช่นไร
บางครั้งก็ลุ้นว่าจะดับไหม
ถ้าดับจิตจะตก แล้วการปรุงก็ตามมา อาจมีอะไรไม่ดีแน่ๆ เลย
จิตที่ปรุงเร็วกว่าแสง…
การต่อเทียนให้เทียนเล่มอื่นๆ สว่างขึ้นอีกครั้ง
ทำให้ความคิดปรุงเปลี่ยนไป
เมื่อเทียนเล่มใดดับลง หรือแม้แต่เป็นเทียนที่ข้าพเจ้าจุดขึ้นมาเองก็ตามดับลงไป
แต่เทียนเล่มอื่นๆ ยังสว่างไสวอยู่
ข้าพเจ้าสังเกตจิตไม่หวั่นไหวไปตามแสงเทียนที่ดับลง
หรือแม้แต่ความพอใจกับแสงเทียนที่สว่างไสวก็ไม่มี
เพราะเทียนเล่มใดๆ ที่ได้จุดขึ้นอีกครั้ง
ข้าพเจ้ารู้สึกว่าเป็นเล่มเดียวกัน
จิตเดียวกัน
การมองเห็นว่า เทียนเล่มอื่นๆ ก็คือ เทียนของเรา
เมื่อเทียนเล่มใดดับลงก็จุดขึ้น ใหม่
ข้าพเจ้าพบว่า ตัวตนของข้าพเจ้าหายไป ในแสงเทียน
หรือจะเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าตัวตนของข้าพเจ้า
ไปหลอมรวมกับแสงเทียนแล้วชั่วขณะหนึ่ง
เมื่อเทียนล่มหนึ่งถูกจุดขึ้น …แสงสว่างจะปรากฏต่อไปไม่สิ้นสุด
ข้าพเจ้าเข้าใจคำสอนของพระอาจารย์แล้ว…
การมีลมหายใจเพื่อผู้อื่นเป็นเช่นไร
ไม่มีผู้จุด และไม่มีผู้ถูกจุดเป็นอย่างไร
ข้าพเจ้าเข้าใจแล้ว
ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน๗ วันจันทร์ที่ ๑๐ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๖๒
หมอนไม้บันทึก Manasikul.com
ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน๗ วันจันทร์ที่ ๑๐ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๖๒
หมอนไม้บันทึก