วันนี้วันพระแรกของเดือน ๗

ข้าพเจ้าเดินไปทำบุญที่วัด

สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าชอบก็คือ การจุดเทียน

แล้วก็นำดอกไม้ไปวางไว้ในแจกันที่ทางวัดจัดให้

เวลาจุดเทียนแล้ว ก็ชอบนำแสงเทียนไปจุดให้กับเทียนเล่มอื่นๆ ที่ดับลงไปก่อนหน้านี้

จะด้วยแรงลมหรืออะไรก็ตามที

ข้าพเจ้าก็จะไปจุดให้ติดใหม่

เวลาที่เห็นแสงเทียนทุกเล่มสว่างไสว

ก็รู้สึกถึงพลังของสังฆะ

ข้าพเจ้ามักสังเกตว่า เวลาจุดเทียนใจเราเป็นเช่นไร

บางครั้งก็ลุ้นว่าจะดับไหม

ถ้าดับจิตจะตก แล้วการปรุงก็ตามมา อาจมีอะไรไม่ดีแน่ๆ เลย

จิตที่ปรุงเร็วกว่าแสง…

การต่อเทียนให้เทียนเล่มอื่นๆ สว่างขึ้นอีกครั้ง

ทำให้ความคิดปรุงเปลี่ยนไป

เมื่อเทียนเล่มใดดับลง หรือแม้แต่เป็นเทียนที่ข้าพเจ้าจุดขึ้นมาเองก็ตามดับลงไป

แต่เทียนเล่มอื่นๆ ยังสว่างไสวอยู่

ข้าพเจ้าสังเกตจิตไม่หวั่นไหวไปตามแสงเทียนที่ดับลง

หรือแม้แต่ความพอใจกับแสงเทียนที่สว่างไสวก็ไม่มี

เพราะเทียนเล่มใดๆ ที่ได้จุดขึ้นอีกครั้ง

ข้าพเจ้ารู้สึกว่าเป็นเล่มเดียวกัน

จิตเดียวกัน

การมองเห็นว่า เทียนเล่มอื่นๆ ก็คือ เทียนของเรา

เมื่อเทียนเล่มใดดับลงก็จุดขึ้น ใหม่

ข้าพเจ้าพบว่า ตัวตนของข้าพเจ้าหายไป ในแสงเทียน

หรือจะเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าตัวตนของข้าพเจ้า

ไปหลอมรวมกับแสงเทียนแล้วชั่วขณะหนึ่ง

เมื่อเทียนล่มหนึ่งถูกจุดขึ้น …แสงสว่างจะปรากฏต่อไปไม่สิ้นสุด

ข้าพเจ้าเข้าใจคำสอนของพระอาจารย์แล้ว…

การมีลมหายใจเพื่อผู้อื่นเป็นเช่นไร 
ไม่มีผู้จุด และไม่มีผู้ถูกจุดเป็นอย่างไร 
ข้าพเจ้าเข้าใจแล้ว

ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน๗ วันจันทร์ที่ ๑๐ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๖๒

หมอนไม้บันทึก Manasikul.com

ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน๗ วันจันทร์ที่ ๑๐ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๖๒

หมอนไม้บันทึก

ทิ้งคำตอบไว้

Please enter your comment!
Please enter your name here