“อย่าล้อเล่นกับชีวิต เพราะชีวิตไม่ใช่ของเล่น” โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย
จาริกธรรมในอเมริกา (ตอนที่๑๗)
“อย่าล้อเล่นกับชีวิต เพราะชีวิตไม่ใช่ของเล่น
” โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย
ในครั้งที่บวชเป็นสามเณรน้อยที่วัดตาลเรียง บ้านผือ จังหวัดขอนแก่น หลังจากทำวัตรสวดมนต์เสร็จแล้ว หลวงพ่อพระครูสิริปริยัติกร อดีตเจ้าอาวาส ท่านให้ท่องบรรพชิตควรพิจารณา๑๐ ประการเป็นประจำ
แต่ก่อนนั้นยังเป็นเด็กความเข้าใจยังไม่มี เพราะสนใจแต่ความสนุกสนาน เพิ่งมาประจักษ์ในวันนี้เป็นวันที่เราเจอกับตนเอง ปกติทั่วไปทุกคน ถ้าไม่เจอกับตัวเองจะไม่เชื่อและยอมรับในสิ่งเหล่านั้นเป็นแน่แท้
ที่ว่าเจอกับตนคือ ข้อที่ว่า บรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ ว่า
”วันคืนล่วงไปๆ บัดนี้เราทำอะไรอยู่”
เวลาปวดหลัง มันตึงไปหมด เป็นอยู่สามครั้งตอนนอนอยู่ ปวดแบบไม่รู้สาเหตุ ไม่เคยเป็นมาก่อน เราก็ว่าอายุยังไม่มากนะ ความเจ็บ ปวด ป่วย โรคภัย มันเกิดขึ้นบางครั้งก็รู้ตัว บางครั้งก็ไม่รู้ตัว
ทำให้ระลึกนึกถึงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตอนที่พระองค์ที่ได้ไปเจอเทวทูตทั้งสี่ แก่ เจ็บ ตาย และสมณะ พระองค์ก็นำมาคิดพิจารณากับตัวพระองค์เอง เห็นโทษของชีวิตนี้มันสั้นจริงๆ ความแก่ เจ็บ ตาย นี้เป็นโทษ คือ
ความแก่ เป็นสัญญาณเตือนว่าชีวิตนี้มันใกล้ฝั่งแล้ว เรี่ยวแรง พละกำลังเริ่มลดลง ถอยหลังอวัยวะในร่างกายเสื่อมโทรมลงเรื่อยๆ ทุกวันเวลา
ความเจ็บ เป็นสัญญาณอย่าประมาทในชีวิต ไม่ว่าหัวสีดำหรือหัวสีขาวก็มีโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียนชีวิตไม่เลือกเพศวัย ร่ำรวย หรือ จน สัตว์เล็กสัตว์ใหญ่ก็เจ็บป่วยไข้ได้ด้วยกันทั้งนั้น
ความตาย คือการจบชีวิต หยุดการทำงาน ทำหน้าที่ของอวัยวะหรือธาตุสี่ขันธ์ห้า หมดโอกาสจะสร้างบุญกุศล เพราะสิ้นลมหายใจชีวิตแน่นิ่งแล้ว
ทั้งสามข้อนี้เป็นโทษของชีวิต ถ้าไม่เชื่อในสัญญาณเตือนชีวิต ยังหลงลืมตัวประมาทอยู่ จุดจบของชีวิตคือความตาย ตายแล้วหมดโอกาสทำหน้าที่ การสั่งสมบุญ อำนาจ ความรัก ทุกอย่างของชีวิตหนึ่งๆ ที่ทำสร้างสมบุญบารมีภพชาตินี้ ภพหน้าชาติหน้าค่อยว่ากันใหม่
ทางออกของชีวิตคือ สมณะ ผู้ออกบวชเสียสละชีวิตของความเป็นฆราวาส เพื่อแสวงหาความอมตะของชีวิตคือ การหลุดพ้นจากความแก่เจ็บตาย
ด้วยวิธีการดับทุกข์ จากกิเลสของความโลภ โกรธ หลง พระองค์ได้ออกบวช ทดลองทรมานตนที่เรียกว่า บำเพ็ญทุกรกิริยา คือ การทรมานร่างกายอยู่ ๖ ปี ก็ไม่สามารถบรรลุธรรม ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าได้ มันไม่ใช่หนทาง
จึงเปลี่ยนวิธีมาบำเพ็ญทางจิต ได้เห็นธรรมอริยสัจ ๔ และพบหนทางออกจากทุกข์คือ อริยมรรคมีองค์ ๘ แล้วได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วได้นำหลักธรรมเหล่านั้นมาสั่งสอนสาวกของพระองค์ให้รู้ตามจนตกทอดจนมาถึงเราในปัจจุบันนี้
วันคืนล่วงไปๆ บัดนี้เราทำอะไรอยู่ ควรถามใจตนเอง ตอบใจตนเอง เราเพลินเพลินในสิ่งยั่วยวนใจแสวงหาไขว่คว้าเอาเป็นเอาตายจนลืมว่า ชีวิตเรามีค่ามากกว่าสิ่งที่เราหลงไปกับสิ่งที่เป็นประโยชน์กับชีวิตน้อยนิด เราทำมันไปทำไม
ทำไมไม่สร้างคุณประโยชน์อันยิ่งใหญ่ให้กับชีวิตตน ชีวิตภายนอกใครๆ เขาก็สามารถ สร้างสรรค์มันขึ้นมาได้ และมันก็ไม่ยั่งยืน เพลินเพลินสนุกสนานกับมันไปวันหนึ่งๆ กว่าจะคิดได้ชีวิตเราก็ปาเข้าไปค่อนข้างครึ่งคนแล้ว
จาริกธรรมในอเมริกา (ตอนที่๑๗) “อย่าล้อเล่นกับชีวิต เพราะชีวิตไม่ใช่ของเล่น” โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย
“อย่าล้อเล่นกับชีวิต เพราะชีวิตไม่ใช่ของเล่น ” โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย ผู้เขียน
