สามเณรน้อยฝึกตน ทนหิว เบื้องหลัง “สามเณรปลูกปัญญาธรรมปี ๗” โดย พระมหาอภิชาติ ธมฺมาภินนฺโท
หลายสัปดาห์ก่อนเล่าถึงวิธีการแจกภัตตาหารของวัดป่าไทรงามไปแล้ว
วันนี้พระมหาอภิชาติ ธมฺมาภินนฺโท เมตตาเล่าวิถีของการฉันน้ำปานะที่นี่
หลายคนอาจจะคิดว่าการฉันน้ำปานะเฉยๆ คงไม่มีอะไรมาก
เพียงแค่เอาน้ำที่ท่านอนุญาตให้ทำเป็นน้ำปานะแล้วก็ให้สามเณรได้ฉัน นั่งฉันตรงไหนก็ได้
แต่สำหรับวิถีวัดป่าสายหลวงปู่ชา สุภัทโท นั้นมีรายละเอียดตามพระวินัย
รำลึกวันวาน มโนปณิธาน พระราชกิจจาภรณ์ ตอนที่ ๒๓.“สร้างพระนักเขียน เขียนโลกให้ถึงธรรม”
การกลับมาอีกครั้งของ มโนปณิธาน พระราชกิจจาภรณ์ (เทอด ญาณวชิโร)
เป็นการรำลึกในพระคุณอันยิ่งใหญ่ของพ่อแม่ครูอาจารย์
ที่ผ่านการเคี่ยวกรำในการภาวนาอย่างอุกฤษฎ์ ในทุกๆ ด้านของชีวิตพระภิกษุ
พระที่แท้ย่อมให้สติปัญญากับผู้คนฉันใด
มโนปณิธานท่านอาจารย์เจ้าคุณ ก็ให้สติปัญญาแก่ผู้เขียนฉันนั้น
อีกทั้งยังให้แนวทางการดำเนินชีวิตที่สงบเย็นและเป็นประโยชน์...
ศีลธรรม คือชีวิต… เบื้องหลัง “สามเณรปลูกปัญญาธรรมปี ๗” โดย พระมหาอภิชาติ ธมฺมาภินนฺโท
"การเตรียมตัวของลูกพุทธบุตรก่อนที่จะบรรพชาเป็นสามเณร
นอกจากการท่องบทคำขอบรรพชาให้ได้แล้ว
ต้องฝึกสำรวม กาย วาจา ใจ เปลี่ยนแปลงจริตนิสัย
มีโอกาสมาแก้ไขในส่วนที่ไม่เหมาะไม่ควร
เพื่อให้ดำเนินวิถีชีวิตไปตามพระธรรมวินัย"
ทั้งหมดนี้ก็เพื่อการบ่มเพาะเด็กๆ ให้เรียนรู้จักตนเองจากด้านในอย่างแท้จริง
เหตุเกิดเมื่อเช้านี้…
สดๆ จากสนามกีฬาในโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง เมื่อเช้านี้
ข้าพเจ้าไม่ได้ไปวิ่งนานแล้ว นานจนนำไม่ได้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี
ฟังดูเหมือนหลับไปนาน ก็จริงสินะ แม้ว่าลืมตา บ่อยครั้งข้าพเจ้าก็ยังคิดว่าหลับอยู่
เพราะมัวแต่อยู่ในอาณาจักรของความคิด
เช้านี้ หลังจากใส่บาตรพระผู้เมตตาเดินเท้าเปล่าออกบิณฑบาตโปรดญาติโยม
ให้เรียนรู้วิถีแห่งบุญ...
รำลึกวันวาน… มโนปณิธาน พระราชกิจจาภรณ์ (ตอนที่ ๔) เณรน้อยในป่าใหญ่
เมื่อย้อนไปในวันวาน แม้ผ่านไปเกือบสี่สิบปี หากทว่า ความทรงจำอันงดงามยังคงปรากฏในใจของผู้ฟังเสมอ เมื่อเด็กคนหนึ่งมีความปรารถนาจะเป็นพระและมุ่งมั่นในการเป็นพระที่ดีมาโดยตลอด เพราะการที่จะเกิดมีพระสุปฏิปันโนสักรูปหนึ่ง เป็นเนื้อนาบุญของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ไม่ใช่เรื่องง่าย และไม่ใชเ่รื่องบังเอิญ การที่เราเหล่าพุทธบริษัทช่วยกันรักษาพระสงฆ์สุปฏิปันโนไว้ ก็เท่ากับรักษาพระธรรมที่พระพุทธองค์ทรงค้นพบให้ยืนยาวเพื่อช่วยชีวิตผู้คนให้พ้นทุกข์ไปตราบนานเท่านาน
ดังมโนปณิธานท่านพระอาจารย์เจ้าคุณพระราชกิจจาภรณ์ (เทอด ญาณวชิโร) ตอนหนึ่งว่า "...จะเกิดอีกกี่ชาติก็จะบวชเป็นพระ ..."
ความเป็นพระนั้นสำคัญเพียงใด ...
(๔)...
เพราะทุกอย่างไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ? เบื้องหลัง “สามเณรปลูกปัญญาธรรมปี ๗” โดย พระมหาอภิชาติ ธมฺมาภินนฺโท
เรียนรู้ความตั้งใจ กับความจริงที่จะต้องยอมรับ เมื่อเกิดการผิดหวัง
หากทว่า การที่ได้เรียนรู้สภาวะของจิตใจ ด้วยสติ ความรู้ตัวทั่วพร้อม
ไม่ว่าจะสมหวัง หรือ ผิดหวังนั้นสำคัญกว่า ...
เพราะทุกอย่างไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
?
เบื้องหลัง “สามเณรปลูกปัญญาธรรมปี ๗”
สำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมฯ กับ งานเผยแผ่พระพุทธศาสนา เพื่อความสุขสงบของสังคมเป็นหลัก โดย พระมหาขวัญชัย กิตฺติเมธี ป.ธ.๙,ดร.
"ความองอาจ ความสง่างาม ความมีน้ำใจ และความเสียสละของท่านทั้งหลาย จะเป็นปราการอันแข็งแกร่งให้กับพระพุทธศาสนา และจะเป็นทิฏฐานุคติให้พระสงฆ์รุ่นหลังได้ดำเนินตาม หากเราทั้งหลายยังเชื่อมั่นในวิถีทางของพระพุทธองค์ ยืนหยัดการทำงานด้วยความเด็ดเดี่ยว กล้าแกร่ง และปฏิบัติร่วมกันอยู่เช่นนี้ พระศาสนาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ชื่อว่าจะยังดำรงอยู่เป็นประโยชน์เกื้อกูลแก่ชาวโลก”
พระราชกิจจาภรณ์ (เทอด ญาณวชิโร) เลขานุการสำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมฯ ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดสระเกศฯ ในครั้งนั้น กล่าวไว้ตอนหนึ่งใน คัมภีร์พระวิทยากร หลักสูตรพระวิทยากรกระบวนธรรม
ห้องเรียนธรรมะบนดินแดนอีสานใต้ เบื้องหลัง “สามเณรปลูกปัญญาธรรมปี ๗” โดย พระมหาอภิชาติ ธมฺมาภินนฺโท
บทความที่แล้วกล่าวถึง “ต้นไม้ผลิใบ ธรรมะผลิบาน เบื้องหลังสามเณรปลูกปัญญาธรรมปี ๖” ได้เล่าถึงบทสรุปของการเรียนธรรมะ ผ่านกระบวนการเรียนการสอน เรียนรู้วิถีชีวิตของความเป็นสามเณรภายใต้แนวคิด “รักตน-รักคน-รักโลก-รักจักรวาล” เพื่อค้นหาและเข้าใจความหมายที่แท้จริงของ “ความรักจักรวาล”
ห้องเรียนธรรมะบนดินแดนอีสานใต้
เบื้องหลัง “สามเณรปลูกปัญญาธรรมปี ๗”
โดย พระมหาอภิชาติ...
ไขทุกข์เปิดใจ โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย
เรียนรู้ดูความทุกข์จากความคาดหวังที่มองไม่เห็น จนเห็นว่ามันไม่ใช่ตัวเรา ของเรา
จากการเจริญสติ โดยการเคลื่อนไหว ด้วยความรู้สึกตัว ...
ไขทุกข์เปิดใจ
โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย (พระอาจารย์จ๊อดส์ )
โครงการปฏิบัติธรรมแบบการเจริญสติแบบเคลื่อนไหว
วัดนิโครธาราม จังหวัดตรัง
ตั้งแต่วันที่ ๖ ถึง ๙ ...
เมื่อเทียนเล่มหนึ่งถูกจุดขึ้น…
วันนี้วันพระแรกของเดือน ๗
ข้าพเจ้าเดินไปทำบุญที่วัด
สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าชอบก็คือ การจุดเทียน
แล้วก็นำดอกไม้ไปวางไว้ในแจกันที่ทางวัดจัดให้
เวลาจุดเทียนแล้ว ก็ชอบนำแสงเทียนไปจุดให้กับเทียนเล่มอื่นๆ ที่ดับลงไปก่อนหน้านี้
จะด้วยแรงลมหรืออะไรก็ตามที